@หนึ่งเดือนต่อมา
"แด๊ดดี้ขาาาา!" เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งสะพายกระเป๋าออกมาจากโรงเรียนหาคนเป็นพ่อ ในแต่ละวันเธอต้องลุ้นว่าใครมาจะมารับหลังเลิกเรียน
บางวันก็แด๊ดดี้ บางวันก็หม่ามี้ แต่ไม่ว่าใครมารับเธอก็ดีใจทั้งนั้น
ผู้การสันต์นั่งยองๆ ลงด้านล่าง อุ้มเด็กตัวเล็กวัยเตรียมอนุบาลขึ้นแนบอก หอมแก้มซ้ายขวาจมจมูกจะจมหายลงไปในแก้มนุ่มอยู่แล้ว
"คิดถึงแด๊ดดี้ที่สุดเลยค่ะ" สองแขนป้อมๆ โอบกอดคอ เอียงใบหน้าซบไหล่ของคนเป็นพ่ออ้อนๆ
"แด๊ดดี้ก็คิดถึงหนูค่ะ"
"งั้นให้ชมลาออกไปนอนอยู่บ้านดีไหมคะ"
ผู้การสันต์หลุดขำออกมา หอมลงบนแก้มนุ่มแรงๆ อีกครั้งเพราะมันเขี้ยว
แต่ละวันกว่าจะมาเรียนได้ ชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูด ปวดหัว ปวดท้อง ตัวร้อน แต่ในที่สุดก็โดนคนเป็นแม่จับอาบน้ำแต่งตัวมาโรงเรียนจนได้
ส่วนชมจันทร์ก็ไปดูแลกิจการร้านอาหารต่อ บอกอยู่บ้านเฉยๆ ผัวจะหาเลี้ยงเองก็ไม่ยอม ความรู้ที่เรียนมาต้องได้ใช้
"ลาออกไม่ได้ค
