@ลาบแซ่บผู้การสันต์
"หม่ามี้ขาาาาา!!!" เด็กตัวเล็กเรียกคนเป็นแม่เสียงดังเมื่อเจอหน้า สองแขนอ้าออกให้อีกฝ่ายอุ้ม
ชมจันทร์ยิ้มกว้างรับลูกสาวมาแนบอก หอมแก้มซ้ายขวาให้ชื่นใจ
ลูกสาวเธอน่ารักมาก ชมดาวไม่ต่างจากตุ๊กตามีชีวิต ใบหน้าจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโต ขนตาแพงอนยาวไม่ต่างจากเธอเมื่อตอนเป็นเด็ก
แต่ในรูปเธอมอมแมมกว่ามาก เสื้อผ้าสวยๆ ก็ไม่มีใส่อย่างเช่นลูกสาวในตอนนี้
"คิดถึงหม่ามี้ที่สุดในโลกค่ะ"
"หม่ามี้ก็คิดถึงหนูค่ะ หิวไหมคะลูก"
"หิ๊วหิวค่ะ หิวที่สุดในโลกเลยค่ะ" เอามือลูบพุงน้อยๆ ของตัวเอง ทุกครั้งหลังเลิกเรียนเธอจะได้มาที่นี่เกือบทุกวัน แม่ก็จะให้เชฟทำอาหารให้กิน
"หิวอะไรดีคะวันนี้"
"หิวผู้ชายค่ะอุ๊ย!" ชมดาวเอามือปิดปากตัวเองแล้วหัวเราะคิกคักออกมา
ชมจันทร์หลุดขำ ลูกสาวเธอในแต่ละวันไม่รู้ไปเอาที่ไหนมาพูด
มองไปยังใบหน้าของสามีอย่างขอความเห็น ทว่าฝ่ายนั้นกลับไม่ขำอย่างเธอ ชมจันทร์ค่อยๆ
