ทั้งหมดนั่งเครียดต่างนึกถึงสถานการณ์ทุกอย่างที่รุมล้อมเข้ามา
"พี่แชมป์ไปเลื่อนรถหน้าร้านให้หน่อย ลูกค้าไม่มีที่จอดส่วนพี่ไม่ซื้อก็เอาไปจอดที่อื่น" อาร์มถือผ้าเช็ดโต๊ะเดินเข้ามาสั่ง
"นี่ร้านเพื่อนกูนะกล้าไล่เหรอ"
"ไม่ได้ไล่แต่ลูกค้าสำคัญกว่าไง พี่ไม่เคยสั่งกาแฟหรือเบเกอรีกินสักชิ้น เงินก็ไม่จ่ายจะมาจอดรถหน้าร้านฟรี"
"บ่นทำไมวะ วุ้วว!!"
ทั้งคู่ยังคงโต้เถียงกัน แชมป์จึงคว้ากุญแจรถเดินออกนอกร้านโดยมีอาร์มบ่นพึมพำเดินตามไปดูแลลูกค้า
"กูมีลางสังหรณ์ว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีในช่วงนี้ กูจะขอหายตัวไปจำศีลในถ้ำก่อนนะเผื่อต้องใช้พลัง" เหลือมพูดจบก็ลุกออกไปอีกคน ยักษ์ยังคงคิดไม่ตกนั่งจ้องหน้าชมพูพิ้งค์
เวลาผ่านไปหนึ่งทุ่มร้านปิดเหลือเพียงเธอกับยักษ์ช่วยกันนำกระจกร้านปิดลง
"นี่..ต่อไปอย่าห่างจากฉันนะ" ผมชักเป็นห่วงเมื่ออยู่ใกล้ถึงพูดออกไป "ช่วงนี้เจอแต่เรื่องร้ายอาจเกิดอันตรายขึ้นได้"
"อยู่กับพี
