ค่ายวันที่ 5
หลังทำอะไรต่อมิอะไรจนเหนื่อยก็พบว่าถึงช่วงเย็นและกำลังจะผ่านพ้นไปอีกหนึ่งวัน ซึ่งฉันก็รู้สึกใจหายมากที่พรุ่งนี้พวกเพื่อนจะต้องเดินทางกลับกันแล้ว ก็ได้แต่ทำหน้าหงอยทั้งวัน
“หน้าเป็นตูดแบบนี้ อยากกลับไปกะพวกกูเหรอ” ไอ้ฟรังหัวเราะและล้อเลียนหน้าฉันอีกครั้ง
“ไม่อยากกลับ แต่อยากให้พวกมึงอยู่ต่อ”
“โทษทีนะ ที่พวกกูไม่ได้มีแรงผลักดันอันแข็งกล้าจนบ้าเหมือนที่มึงกำลังทำอยู่” มันเบ้ปากแล้วผลักหัวฉันเบา ๆ “คนบ้าอะไรยอมเหนื่อยอีก 5 วันเพื่อตามจีบผู้ชาย กูล่ะเชื่อเล้ย !”
“พวกมึงบอกให้กูจีบหนิ โอกาสทองไม่ใช่เหรอ สมองเสื่อมรึไง” ฉันจิ๊จ๊ะ รู้สึกเศร้าไม่คลาย ถ้าต้นหญ้าไปฉันก็ไม่ค่อยจะสนิทกับใครที่นี่เป็นพิเศษ เหลือก็แค่ซอนมิน โชคดีที่มันยังอยู่
“ลงทะเบียนไปแล้วทำไงได้” ต้นหญ้าถอนหายใจ ใบหน้าแสดงชัดว่ากลัวฉันจะอยู่ไม่ได้
ที่จริงฉันอยู่ได้ แต่ถ้ามีเพื่อนที่รู้ใจอยู่ด้วยมันก็ดีกว่าไม่ใช่เห
