ค่ายวันที่6
ฉันช่วยต้นหญ้าเก็บของ และกำลังจะเดินไปส่งเพื่อน ๆ เพื่อกลับกรุงเทพฯ พอวันจริงก็เพิ่งมารู้ว่าคนที่รู้จักทยอยกันกลับเกือบหมด ทั้งเจ้ใบไม้ และแอบเห็นพี่นนท์เองก็กลับด้วย
“ดูแลตัวเองด้วยนะ” ต้นหญ้าหันมากอดแล้วโบกมือลา พวกภัทรและฟรังก็ด้วย
“รอฟังข่าวดีนะเว้ย” ฟรังพูดพร้อมใบหน้าจริงจัง จนฉันกลอกตาเอือม
ชีวิตนี้มันคงกลัวฉันไม่มีแฟนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด จากที่ตอนแรกฉันโบกมือลาตอนนี้กลายเป็นโบกมือไล่ให้พวกมันขึ้นรถแทน พอรถชาวบ้านพากันออกไปจนลับสายตา ฉันก็ว่าจะกลับไปในค่ายแต่เห็นซอนมินยืนนิ่งคล้ายรอใครอยู่จึงเดินเข้าไปหา
“ทำไรอ่ะ”
“รออีกชุดหนึ่งมาไง เห็นพี่โจ้บอกว่าลงไปส่งคนแล้วจะรับคนข้างล่างขึ้นมาเลย” เพราะงานค่อนข้างเร่งทำให้ชุดเดิมต้องทำงานวันนี้ต่อจนถึงเกือบเย็นจนรอชุดใหม่มาเปลี่ยนถึงได้กลับ “แฟนฉันมาด้วย”
“หา พูดจริงเหรอ” เห็นท่าทางใจจดใจจ่อของอีกฝ่ายฉันก็รับรู้ได้ว่ามันไม่ได้
