เออ...แล้วทำไมหล่อนต้องนึกถึงเรื่องนี้ด้วย ก็ถ้าเผด็จจะชอบเดือนมันก็ไม่น่าจะผิดตรงไหนเพราะเขาก็เป็นหม้าย แม้ว่าเมียเก่าจะหนีไปแล้วมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม แค่อาจมีเสียงนินทาเท่านั้นเองว่าพ่อเลี้ยงได้กับเด็กในบ้าน
พอใกล้เวลาเที่ยงมลุลีจึงตัดสินใจนำรถจักรยานยนต์คันเก่าของหล่อนไปที่บ้านเม่นอีกครั้ง เพราะระยะทางจากโรงเรียนไปบ้านของเม่นไม่ไกลมาก แค่สี่ห้ากิโลเมตร หล่อนคิดว่าแค่ไปดูอาการของเด็กชายว่าเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าไม่เป็นอะไรมากหล่อนก็จะได้รีบกลับมาโรงเรียน
เมื่อไปถึงบ้านของเม่น ที่นั่นเงียบเชียบเหมือนครั้งแรกที่หล่อนพาเม่นมาส่ง มลุลีจอดรถจักรยานยนต์ของหล่อนไว้หน้าบ้านและชะเง้อมองเข้าไปเห็นประตูเปิดอยู่จึงเดินเข้าไป ที่ห้องรับแขกภายในบ้านไม้หลังใหญ่หล่อนเห็นว่าเม่นนอนดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา พอเด็กชายเห็นคุณครูมาถึงบ้านก็รีบลุกขึ้นและยกมือไหว้
“อ้าว...ครูครับ...ครูมาได้ยังไงครับเนี่
