นั่นสิ...เผด็จเป็นผู้ชายหน้าตาดีแต่ดุดัน เขาไว้เคราบาง ๆ ทำให้ดูเหมือนพวกเจ้าพ่อไม่มีผิด หล่อนพยายามคิดว่าพ่อของเม่นอาจเก็บกดเรื่องที่เมียหนีไปก็เป็นได้ถึงได้เป็นคนจริงจังกับงานมากไป แต่ตอนนี้ที่หล่อนเห็นเขาก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ร้ายหรือพูดไม่ดีกับหล่อน ตรงข้ามกลับช่วยเหลือด้วยการเดินเข้าไปในบ้าน ถามหล่อนว่าสวิตช์ไฟอยู่ไหน พอหล่อนบอกเขาก็รีบควานหาและเปิดจนไฟในห้องรับแขกสว่าง มลุลีจึงบอกว่า
“ขอบคุณมากนะคะพ่อเลี้ยง ไฟฟ้ายังใช้ได้ค่ะ ไม่ได้ดับหรอกนะคะ...ว๊าย!”
หล่อนอุทานออกมาเมื่อจู่ ๆ ห้องนั้นมืดลง ครูสาวเผลอตัวโผเข้าหาพ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ที่อ้าแขนรับหล่อนไว้ทันควัน
“อ้าว...ไหนว่าไฟฟ้าใช้ได้ไงครับคุณครู”
บทที่ 3
“เอ้อ...มะ...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เมื่อเช้าก่อนไปทำงานมันก็ยังดี ๆ อยู่เลยค่ะพ่อเลี้ยง”
หล่อนละล่ำละลักบอกเผด็จในความมืดและทั้งที่ยังกอดเขาไว้แน่น ฝ่ายเผด็จเองก็รู้ตัวว่าคุณครูสาวกำลัง
