“ดูถูกกันเกินไปเปล่าพี่โป๊ย ผู้หญิงด้วยกันไม่ควรมองกันแบบนี้นะ” หญิงสาวที่ยืนอยู่ พูดแทรกเข้ามาและสิ่งที่เธอพูดนั้นก็ทำให้ฉันรู้ตัวว่าก่อนหน้านี้เผลอปากพูดในเรื่องที่ไม่เหมาะสมออกไป
“พี่ขอโทษนะ พอดีเจอเรื่องวุ่นวายเลยอยากกลับบ้าน… วาฬกลับบ้านกัน” ไม่อยากอยู่ที่อาคารจอดรถแล้ว ไม่รู้จะมีเสียงอะไรเข้ามาในหัวอีก แต่ถ้าอยู่กับคงไม่น่าจะมีอะไรแล้วมั้ง?
“ไม่ค่ะ ลลินไม่ให้อภัย พี่ต้องยกมือไหว้ขอโทษลลินด้วย” แทนที่จะเลือกระหว่างเรามันจะจบลงแต่โดยดี ฉันเองก็ขอโทษเธอจากใจจริงแต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น
“มันต้องขนาดนั้นเลย? แล้วที่พูดไปก่อนหน้านี้พี่ก็พูดกับเพื่อนไม่ได้พูดกับน้องด้วยซ้ำ ที่ขอโทษเพราะให้เรื่องมันจบแต่ถ้าไม่จบก็ได้” มือที่เกาะแขนวาฬอยู่ค่อย ๆ ปล่อยออก ก่อนจะหมุนตัวหันหลังกลับมาประจันหน้ากับลลินอย่างตรงไปตรงมา
นี่ฉันพยายามใจดีสู้ผีไม่อยากทะเลาะกับคน แต่อย่าให
