“หมายความว่ายังไง”
คำถามของน้าเพ็ญที่มาพร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่วาฬพูดกลับมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง ตอนนี้ตัวเองเหมือนไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มจัดการที่ใครก่อน อีกคนก็อยากจะพูดอะไรก็พูด อีกคนก็โมโหอะไรมาก็ไม่รู้วันนี้
หนึ่งวันจะต้องเจอกับอะไรบ้างจะมีใครเข้าใจบ้างไหมเนี่ย!
“หมายความว่าผมกับโป๊ยเซียนเป็นฟะ!” และผู้ที่เป็นคนตอบคำถาม คลายความข้องใจของน้าเพ็ญก็คือผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง
สิ่งที่วาฬกำลังจะพูดออกมานั้นถูกหยุดเอาไว้ด้วยฝ่ามือเล็ก ที่ยกขึ้นปิดปากได้ทันเวลา ทำให้ประโยคที่กำลังจะพูดต้องเก็บกลืนหายกลับเข้าไปในลำคอ
“วาฬมันนอนน้อยน้าเพ็ญ ช่วงนี้ชอบพูดอะไรแปลก ๆ อย่าไปฟังและอีกอย่างที่สำคัญมาก ตอนนี้โป๊ยเซียนต้องไปเรียนแล้ว เอาไว้เราค่อยคุยกันวันอื่น” ฉันจัดการยุติทุกสิ่งทุกอย่างลงด้วยตัวเอง ไม่เปิดโอกาสให้ใครได้ถามหรือได้พูดอะไรอีกต่อไป เพราะเมื่อพูดจบก็ดึงแขนวาฬเตรียมตัวเด
