ณ มหาวิทยาลัย เวลา 08.45 น.
“เดี๋ยวช่วยจอดตรงหน้าตึกให้หน่อยนะ”
นิ้วเรียวยกขึ้นชี้ไปทางหน้าอาคารคณะเรียนของตัวเอง ทันทีที่รถของวาฬเลี้ยวผ่านประตูรั้วของมหาวิทยาลัยเข้ามา ซึ่งในจังหวะเดียวกันนั้นเองฉันก็สังเกตได้ว่าสายตาของผู้คนรอบตัวต่างหันมองมาที่รถของวาฬ
ทำไมทุกคนต้องมองอะไรแบบนั้นหรือว่า… เห็นแม่ย่านางนั่งอยู่บนหลังคา?
“วันนี้เลิกกี่โมง” เสียงของวาฬถามขึ้นในขณะที่ตัวรถค่อย ๆ หยุดนิ่งลงหน้าอาคารเรียนของคณะฉัน
“เที่ยงก็เลิกแล้ว”
“แล้วที่ว่าว่ามีนัดกับทิศเหนือจะไปกี่โมง”
“หกโมงเย็น” พูดจบก็หันไปส่งยิ้มหวานให้วาฬ เพราะนั่นเท่ากับว่าเขาจะต้องอยู่รอไปพร้อมฉันจนกว่าจะถึงเวลานัด และจะกลับบ้านอีกก็ประมาณเกือบเที่ยงคืน
“กลับบ้านก่อนมั้ย ไปหาอะไรทำก่อนแล้วค่อยมาใหม่” ดวงตาสีน้ำตาลเจ้าเล่ห์หันมาสบตากับฉัน สิ่งที่พูดออกมานั้นพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังหมายถึงไปทำอะไร
รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อไม่สาม
