ซ่งจินหรูแทบจะล้มทั้งยืนเมื่อท่านอ๋องตรัสออกมาเช่นนี้ ไม่เพียงแค่จางลี่เหมยที่ตกใจแต่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ไม่เคยคิดว่าท่านอ๋องจะเย็นชาถึงเพียงนี้ แม้ว่าเวลาออกงานจะไม่ค่อยสุงสิงกับสตรี แต่กับซ่งจินหรูมักจะเป็นข้อยกเว้นเพราะนางถือเป็นน้องสาวของพระองค์
“หม่อมฉันยังทนไหวเพคะ ขอบพระทัยที่ทรงเป็นห่วง”
“เอาล่ะงานใกล้จะเริ่มแล้วพวกเจ้าก็กลับไปที่นั่งของตัวเองเถอะ”
""เพคะ""
ทุกคนต่างเริ่มทยอยเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเอง เหรินซินเองก็เช่นกันแต่นางถูกท่านอ๋องเรียกเอาไว้อีกทั้งยังจับแขนนางอีกด้วย จินหรูแทบจะยืนไม่ไหวเมื่อเห็นภาพตรงหน้า จางลี่เหมยเองก็ริษยาจนตัวสั่นและแทบจะอดทนเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว
“เหรินซิน”
“ท่านอ๋องนี่ออกจะเกินบทบาทไปสักหน่อย ปล่อยก่อนสิเพคะ”
“เจ้าบอกข้าเองว่าให้แสดงให้สมบทบาท เช่นนี้ถึงจะหลอกล่อคนร้ายออกมาได้”
“แต่ว่าที่พระองค์ทำก็เกินพอแล้วนะเพคะ”
“หึหึ ข้าจะบอกว่าอีกสัก
