ตอนที่ 6 จะทำให้ถึงใจ🔥
1020 คำ
01:45
@คลับ
คลับดังกลางเมืองที่เป็นของเพื่อนสนิทอย่างวายุ คีตะในตอนนี้กำลังนั่งยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกลงคอตรงโซฟาตัวแพง ภายในห้องทำงานของเพื่อนรัก
ผ่านมาเกือบสัปดาห์ที่เขาส่งของแบรนด์เนมแบรนด์ดัง ช่อดอกไม้หรือจะเครื่องประดับที่ผู้หญิงเขาชอบไปให้คาเมลที่คอนโด หวังให้คนสวยปลดบล็อกแชท แต่เหมือนจะไร้วี่แวว..
ไม่มีคำขอบคุณส่งมาให้ ทั้งที่เขาสั่งคนตามดู คาเมลเป็นคนลงจากคอนโดมารับของทุกอย่างด้วยตัวเอง ทุกครั้งที่รับของ คาเมลจะดูการ์ดที่แนบไปด้วยเสมอ และแน่นอนว่าการ์ดทุกใบ เขียนชื่อเขาเอาไว้เพื่อบ่งบอกให้คนสวยรู้ว่าใครคือเจ้าของ ของมูลค่าหลักล้านที่ส่งไปให้ทุกวัน
“มึงเครียดอะไรขนาดนั้น ท่าเรือมึงก็ราบรื่นดีไม่ใช่รึไง” เสียงวายุที่เห็นเพื่อนเริ่มเปิดเหล้าขวดใหม่ เอ่ยขึ้นมา ปกติจะไม่ค่อยได้นั่งดื่มด้วยกันเท่าไหร่นัก คีตะมาหาที่คลับก็ต่อเมื่อหาผู้หญิงไปนอนด้วย หรือใช้คลับเขาเป็นที่นัดคุยงานกับคู่ค้าทางธุรกิจเท่านั้น จะมานั่งดื่มด้วยกันจนเหล้าหมดไปหลายขวดอย่างนี้ ไม่เคยมี “หรือที่บอดีการ์ดมึงบอกกูจะจริง?”
“เรื่อง?” เมื่อได้ยินวายุพูดเปิดประเด็นขึ้นมา สายตาคมถึงจะละความสนใจจากแก้วเหล้าในมือ หันสายตาไปมอง
“มึงอกหักจากดาราเด็กนั่น”
“อกหักบ้าอะไร ปากสว่างกันจริงๆ แต่ละตัว” น้ำเสียงเข้มตอบด้วยสีหน้าหงุดหงิด ก่อนจะพูดบ่นบอดีการ์ดตัวเองที่มีอะไรก็มักจะคาบข่าวมาบอกเพื่อนเขาอยู่เสมอ
“ก็แล้วไป ดีที่มึงไม่ได้อกหักอะไรจากน้องมัน น้องคาเมลเพิ่งเรียกเด็กให้ขึ้นไปรอบนห้อง น่าจะใกล้มาถึงแล้ว ถ้ามึงชอบน้องจริง สงสัยคืนนี้กูว่าจะมีคนคลั่งตายแน่”
“มึงว่ายังไงนะ” จากใบหน้าคมที่ละความสนใจจากเพื่อนรักไปแล้วในตอนแรก แต่ตอนนี้กลับหันมาให้ความสนใจอีกครั้ง
“อะไร ก็น้องคาเมล นางเอกคนสวยเรียกเด็กขึ้นไปรอที่ห้องไง มึงงงอะไร”
“ห้องไหน”
“มึงหยุดเลยไอ้คี” เพราะคีตะไม่ใช่ถามปากเปล่า แต่ยังหยัดตัวลุกขึ้น ทำท่าทางจะเดินออกไป “หยุดความคิดในหัวมึงไป ครั้งก่อนส่งรูปมึงให้น้องเลือก กูพอช่วยได้เพราะยังไงก็อยู่ที่การตัดสินใจของน้อง แต่ต้องไม่ใช่ที่มึงเข้าไปอยู่ในห้อง สวมรอยเด็กของคลับ ทำแบบนั้นน้องเอาเรื่องคลับกูแน่” สุดท้ายเมื่อวายุพูดแบบนั้น คีตะเองถึงไม่พูดตอบ ได้แค่เดินออกจากห้องไป…
ร่างแกร่งออกจากคลับมาอยู่โซนที่จอดรถของแขกวีไอพี โซนนี้จะเป็นโซนจอดรถที่ถูกดูแลเป็นพิเศษ เหมาะสำหรับลูกค้าที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่ให้ใครรู้ว่ามาใช้บริการ และถ้าเขาเดาไม่ผิด คาเมลที่มาก็ต้องมาจอดรถที่นี่
อ่า
แล้วเขาเดาผิดที่ไหน
ทันทีที่เดินมาถึง รถคันหรูตรงหน้าที่เหมือนจะเข้ามาจอดได้ไม่นานก็มีสาวสวยที่เขากำลังเฝ้ารออยู่ก้าวลงจากรถมา..
คาเมลมองมาที่เขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า ห่างกันเพียงก้าวเดียวก็จะถึงตัว
“ดักรอฉันเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามพรางเลิ่กคิ่ว ช้อนตามองมาหาคนตัวสูง
“อะไรทำให้คิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้น?” เช่นเดียวกับร่างแกร่งที่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เลิ่กคิ้วกลับไปให้คนน้อง
“งั้นก็หลบหน่อยค่ะ ฉันมีนัดเด็กของคลับไว้ ป่านนี้น้องคงจะรอฉันขึ้นไปหาอย่างใจจดใจจ่อแล้ว” คาเมลว่าจบก็เบี่ยงตัวจะเดินหลบคนตรงหน้าไป แต่กลับโดนคีตะรั้งตัวกลับมาจนลำตัวแนบชิดกัน “ทำไมคะ?” ไม่มีท่าทีตกใจใดๆ จากคนที่โดนเขาดึงตัวกลับมาจนอกอวบชนเข้ากับแผงอกแกร่ง และมือหนาที่ถือวิสาสะโอบเอวคอดไว้
“ได้รับของที่ส่งไปให้รึยัง”
“ได้รับทุกชิ้นค่ะ ฉันขอบคุณที่คุณอุตส่าห์มีน้ำใจส่งมาให้ แต่ไม่ต้องก็ได้นะคะ ของพวกนั้น ฉันซื้อเองได้ทุกอย่าง บางชิ้นฉันมีมันแล้วด้วยซ้ำ”
“ฉันเต็มใจให้” คำตอบสั้นๆ กับน้ำเสียงแหบพร่า ดูเย็นชา ไร้ความรู้สึกแต่กลับทำเธอรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาซะอย่างนั้น “จ่ายค่าเด็กของคลับไปรึยัง”
“ยังเลยค่ะ ทำไม คุณอยากจ่ายค่าตัวน้องให้ฉันเหรอ”
“เด็กของคลับมันไม่เร้าใจหรอก เธอบอกเองว่ามันทำไม่ถึงใจ”
“แล้วยังไงต่อคะ” คำพูดต่อกลอนด้วยสีหน้าที่ต่างคนต่างเรียบเฉย เหมือนจะพยายามดันให้อีกฝ่ายจนมุมตลอดเวลา
“ฉันขอแค่ห้านาที ทำกับฉันไม่มีค่าตัว เธออยากได้อะไรก็จะให้ ถ้าห้านาทีทำเธอติดใจจนอยากไปต่อด้วยไม่ได้ ฉันจะจ่ายค่าเด็กให้แล้วไปส่งเธอถึงห้องมันเอง” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยพลางรั้งเอวเธอเข้าแนบชิดตัวเองมากขึ้น.. มือหนาข้างนึงผละจากเอวบาง เลื่อนมาเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าของเธอ ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือค่อยๆ ดันเข้าไปในโพรงปากสวย
และแน่นอนประโยคลามกพวกนั้นมันทำให้ใจเธอเต้นแรงจนแทบบ้า
“ห้านาที?”
“อืม”
“ทำไมฉันต้องรับข้อเสนอของคุณ”
“เพราะฉันสามารถทำให้เธอลืมผู้ชายทั้งโลก แล้วร้องหาแค่ฉันคนเดียวได้ ถ้าเธออยากลอง”
“งั้นก็ตกลงค่ะ”
- ผู้เขียน
