ตอนที่ 5 ตาแก่กวนประสาท
1022 คำ
ข้อความที่คีตะส่งไปถูกกดอ่าน แต่ไม่มีข้อความตอบกลับมา ไม่รู้ว่าการที่พูดลองเชิงออกไปแบบนั้น แล้วได้คำตอบคือการเงียบแบบนี้ เขาจะเดาไปทางไหนได้บ้าง
เงียบเพราะเป็นความจริง
หรือเงียบเพราะไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไรออกไป
ทื้ดด! ช่องแชทไร้การเคลื่อนไหวไปเกือบสิบนาที จนแจ้งเตือนแชทของคาเมลเด้งขึ้นมาในโทรศัพท์เขาอีกครั้ง
คาเมล : พูดเรื่องอะไรของนาย
อ่า…ถึงขนาดนี้ก็ยังเดาใจอีกฝ่ายไม่ออกเลยแหะ
คีตะ : ก็อ่านสิครับ คุณหนูคาเมลอ่านจับใจความเองไม่ได้หรือไง
คาเมล : อย่ามากวน
คาเมล : น่ารำคาญ
คีตะ : อยู่ๆ ก็โมโห แค่ฉันสืบหาประวัติเธอได้แค่นี้ ทำคนสวยหงุดหงิดใจขนาดนี้เลยเหรอ
คาเมล : เอาข้อมูลฉันมาจากไหน
คีตะยกยิ้มทันทีที่เห็นคำตอบ…
สุดท้ายก็กระจ่าง คำตอบที่ยืนยันว่าสิ่งที่เขาคาดเดาคือความจริง
และสิ่งที่ยิ่งตอกย้ำให้มั่นใจ คนระดับนั้น ไม่มีวันลดตัวมาเป็นภรรยาน้อยของพ่อเขาแน่นอน
ทื้ดดด!
คาเมล : ฉันถามว่าไปเอาข้อมูลมาจากไหน
คีตะ : น้องคาเมล จะมาแก้ผ้าต่อหน้าพี่ตอนไหนล่ะคะ พี่คีตะจะได้บอกให้ฟัง
คาเมล : กวนตีน ตาแก่กวนประสาท
คีตะ : ใครแก่
คีตะ : เธอว่าใครแก่
คาเมล : นายนั่นแหละ ฉันจะสั่งคนไปถล่มบ้านนายแน่
คีตะ : ส่งคนมาแล้วคนสวยมาด้วยไหม จะได้เตรียมต้อนรับถูก
คาเมล : หยุดเรียกฉันแบบนั้นสักที
คาเมล : ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนกวนประสาทเท่านี้เลย หงุดหงิดจริงๆ !
คาเมล บล็อก คีตะ…
และข้อความสุดท้ายที่เขากำลังจะพิมพ์ส่งไปกลับกดส่งไปไม่ได้ เพราะแจ้งเตือนที่ขึ้นมาว่าอีกฝ่ายบล็อกเขาไปเสียแล้ว…
“หึ” และเหมือนสิ่งนี้จะทำเขาเผลอหัวเราะออกมา..
โคตรคุณหนูเอาแต่ใจ
“ขออนุญาตครับนาย” เวหาที่เปิดประตูเข้ามาในห้องชะงักฝีเท้าหยุดนิ่ง เพราะภาพตรงหน้าที่เห็นผู้เป็นนายกำลังนั่งยกยิ้มอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์
“อะไร จะเข้ามึงก็เข้ามา หยุดทำห่าไร” ปากหนาหุบยิ้ม ใบหน้าคมกลับมาเรียบนิ่งแบบคีตะในเวอร์ชั่นปกติ เสียงเข้มเอ่ยดุบอดีการ์ดเหมือนอย่างเคย เวหาเองถึงจะคลายกังวลแล้วเดินเข้ามาหา
ที่เห็นนายยิ้มคงจะตาฝาดไปเอง ดูแลนายใหญ่ตั้งแต่เรียนจบ สร้างท่าเรือใหม่ๆ จนตอนนี้ที่นายใหญ่อายุสามสิบ เวหาไม่เคยเห็นสักครั้งที่นายจะยิ้มหรือหัวเราะ วันปกติธรรมดาไม่หน้าเรียบนิ่งก็หน้าเครียดจนลูกน้องพากันขนลุก คนแบบคุณคีตะมีแค่สองเวอร์ชั่นแค่นั้น
“ทีมของเราเจาะข้อมูลมาได้แล้วครับ คุณคาเมลเป็นลูกสาวคุณเมฆา น้องสาวคุณคอปเตอร์จริงๆ”
“กูรู้แล้ว”
“มีอีกเรื่องครับ” ประโยคของเวหาทำคีตะที่กำลังจะละความสนใจจากตัวเองให้หันกลับมาหาอีกครั้ง.. “ประวัติที่ถูกกู้กลับมาได้ เจอข้อมูลที่คุณคาเมลเคยจดทะเบียนสมรสกับคุณรัชตะ เจ้าของธุรกิจนำเข้ารถยนต์ที่เคยรุ่งเรืองเมื่อหลายปีก่อนครับ”
“อ่า หมายถึง..มีสามีแล้วสินะ”
“จดทะเบียนหย่าไปก่อนวันที่ข้อมูลประวัติทั้งหมดจะโดนลบแค่วันเดียวครับ หลังจากวันนั้นผมสืบต่อว่าบริษัทคุณรัชตะหุ้นร่วงหนัก ลูกค้าพากันเทหาย ภายในสามเดือนบริษัทที่ใหญ่ระดับต้นๆ ของประเทศถูกปิดตัวลง คุณรัชตะถูกฟ้องเป็นบุคคลล้มละลายครับ” ข้อมูลคราวนี้ที่ได้มา ทำร่างแกร่งที่เพิ่งจะหายสงสัยในเรื่องนึงกลับมาขมวดคิ้วอีกครั้ง “ผมเลยสืบหาข้อมูลมาต่อจากคนใกล้ตัวที่อยู่กับคุณคาเมลในช่วงนั้น รู้มาว่าคุณรัชตะคือคนที่คุณคาเมลคบมาตั้งแต่คุณคาเมลยังเรียนอยู่ครับ ตอนนั้นคุณรัชตะยังทำแค่ธุรกิจเล็กๆ จนคบกับคุณคาเมลมาสักพัก คุณคาเมลพาเข้าบ้าน รู้จักกับครอบครัว จนจดทะเบียนสมรส จนหลังจากนั้นไม่นานธุรกิจก็โตขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่เราเคยเห็น จนคุณคาเมลเรียนจบในช่วงที่คุณรัชตะมีชื่อเสียงในวงการธุรกิจพอดี ตอนนั้นมีการจัดเตรียมงานแต่งเรียบร้อยแล้ว เหมือนงานแต่งจะถูกกำหนดให้จัดขึ้นอีกแค่ไม่กี่วันแต่ก็ดันมาหย่าไปก่อนครับ”
“สาเหตุเพราะอะไร”
“คนใกล้ตัวที่คนของเราพยายามสืบหา ไม่มีใครรู้ข้อมูลตรงนี้เลยครับ ทุกคนรู้แค่งานแต่งยกเลิก และคุณคาเมลหย่าขาด ธุรกิจคุณรัชตะล้มละลาย แค่นั้นครับ”
“สืบอะไรได้อีก”
“ตั้งแต่วันนั้นคุณคาเมลไม่เคยคบใคร ไม่เคยควงผู้ชายคนไหน หายไปอยู่ต่างประเทศมาหนึ่งปี ก่อนจะกลับมาเข้าวงการที่นี่ และตอนนี้ คุณคาเมลก็ยังโสดครับ”
“อืม”
“คุณคาเมลโสดครับนาย”
“กูรู้แล้ว มึงจะพูดย้ำให้ได้อะไร”
“คุณคาเมลโสด นายก็โสดนี่ครับ”
“มึงต้องการอะไรเวหา” สายตาคมมองมาหาลูกน้อง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด
“โสดกับโสด มีโอกาสมาเจอกันทั้งที ผมว่าลองคุยดูก็ไม่เสียหายนะครับ เป็นดาราเบอร์หนึ่งของบริษัท เป็นทายาทตระกูลมาเฟียอีก มีแต่ส่งเสริมกัน”
“มึงจะให้กูคุยยังไง บล็อกกูทิ้งไปตั้งแต่คุยได้ไม่กี่คำ”
“คุณคาเมลบล็อกนายเหรอครับ”
“เออ”
“งั้นเราส่งของไปให้คุณคาเมลหน่อยดีไหมครับ ผู้หญิงน่าจะชอบ ส่งไปให้ถึงที่ ยังไงคุณคาเมลก็ต้องปลดบล็อกมาขอบคุณนายแน่นอน” ประโยคของเวหาทำใบหน้าคมเงยขึ้นมาสบสายตาอีกครั้ง..
“มึงไปจัดการ..ส่งของแบรนด์เนมทุกอย่างที่ผู้หญิงชอบใช้กันไปให้คาเมล”
“จัดไปครับผม นายใหญ่”
- ผู้เขียน
