“เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทำไม่บอกเราล่ะ เพื่อนกันแท้ๆ ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ก็น่าจะช่วยได้บ้าง ‘เปรม’ เองถ้ารู้เรื่องก็คงเต็มใจจะช่วยวีเต็มที่เหมือนกัน” โปรดปรีดาตั้งใจเอ่ยถึงพี่สาว เพราะตั้งแต่เข้ามาในบ้านวีวิทย์ยังไม่ถามถึงเปรมปรีดีเลยสักคำ
เขาหมดรัก... หมดความคิดถึง... หรือรู้อยู่แล้วว่าพี่สาวเธอตายไปแล้ว?
สีหน้าวีวิทย์หม่นเศร้า แววตามีร่องรอยของความเจ็บปวดเจือปน ฝืนยิ้มแล้วเอ่ยเสียงแผ่วหวิวว่า
“โปรดลืมไปแล้วเหรอว่าวีกับเปรมทะเลาะกันจนเลิกคบกันไปนานแล้ว จะให้วีบากหน้าไปขอความช่วยเหลืออีกได้ยังไงล่ะ เป็นแบบนี้น่ะดีแล้ว ถึงจะเจ็บแต่ก็จบ เปรมทำถูกแล้วที่ทิ้งวีไป เปรมจะได้ไปเจอผู้ชายที่ดีๆ ไม่ต้องมาพลอยลำบากไปกับวีเหมือนทุกวันนี้ ป่านนี้เปรมคงจะแต่งงานมีสามีและลูกๆ ที่น่ารักแล้วล่ะมั้ง”
“ตอนนั้นวีกับเปรมทะเลาะกันเรื่องอะไร ทำไมรุนแรงถึงขนาดเลิกคบกันเลย วีก็รู้ว่าเปรมชอบวีมากขนาดไหน โปรด
