ร้ายจำนนรัก

ภายในห้องแกรนบอลรูมของโรงแรมใหญ่ประดับประดาไปด้วยไม้ดอกนานาพันธุ์สีขาวที่ให้ความรู้สึกบริสุทธิ์ อบอวลไปด้วยความรักที่โรแมนติกอ่อนหวานด้วยการแซมดอกกุหลาบสีแดงดอกโตๆ ที่เป็นดอกไม้โปรดของเจ้าสาว บทเพดานมีการแขวนพันธุ์ไม้ประดับสลับกับลูกโป่งสีขาว เพิ่มความร่มรื่นเติมสีสันให้กับบรรยากาศภายในงาน แถมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ฟุ้งขจรไปทั่วทั้งงานจากดอกไม้สดยังทำให้แขกเหรื่อรู้สึกสดชื่นมีแต่รอยยิ้ม ประตูจากด้านหนึ่งถูกเปิดออกเมื่อถึงฤกษ์ยาม ผู้คนพากันปรบมือต้อนรับเจ้าสาวแสนสวยที่ควงแขนบิดาเดินตรงไปหาเจ้าบ่าวที่ยืนยิ้มไม่หุบอยู่บนกลางเวที มือเรียวบางถูกวางลงบนฝ่ามือหนาของเจ้าบ่าวอย่างนุ่มนวล ดนุวัศบรรจงสวมแหวนแต่งงานให้เจ้าสาวอย่างชื่นมื่น ประกายเพชรน้ำงามวาววับสาดกระทบไปทั่วทั้งงานจนสร้างความฮือฮาคาดเดาราคาของมัน “พี่สัญญาว่าจะทำให้เปรมมีความสุขตลอดไป” เจ้าบ่าวเอ่ยคำมั่น รอยยิ้มลึกซึ้งอ่อนหวานพอๆ กับจุมพิตที่ประทับบนริมฝีปากเจ้าสาวอย่างดูดดื่ม เขามองตาเธอแล้วจูบที่กลางหน้าผากกลมมนอย่างนุ่มนวล กระซิบคำรักเสียงแผ่ว แต่วาบหวามใจว่า “พี่รักเปรม” ริมฝีปากสีชมพูหวานละมุนของเจ้าสาวยกยิ้มระบายเต็มดวงหน้า ขอบตาร้อนผะผ่าวเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา เจ้าบ่าวจูบซับหยดน้ำตาที่ซึมออกมาจากหางตาให้เธอแผ่วเบา เขาคงคิดว่านี่คือน้ำตาแห่งความสุขของเธอ ซึ่งก็ใช่... แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือนอกจากความสุขที่เธอไม่เคยกล้าที่จะฝันถึงแล้ว ยังมีความเจ็บปวดและรู้สึกผิดประดังปะปนเข้ามาจนแยกไม่ออก หัวใจเธอเจ็บเหมือนถูกกรีด เมื่อพึงระลึกอยู่เสมอว่าเธอซ่อนความลับสำคัญบางอย่างและกำลังหลอกลวงเขาอยู่ หากดนุวัศรู้...เขาจะไม่มีวันให้อภัยเธอแน่!