บทที่ 22 สมุดไดอารี่ 3

1322 คำ

ดนุวัศลูบมือที่สั่นเทาไปบนรอยด่างดวงที่เปื้อนตัวอักษร ใจเขายิ่งปวดร้าวมากขึ้นจนคล้ายจะหายใจไม่ออก เมื่อเดาได้ทันทีว่าขณะที่โปรดปรีดาเขียนความรู้สึกนั้น เธอกำลังร้องไห้เสียใจอย่างหนัก “พี่ขอโทษ...” 5 เมษายน 2564 ช่วงนี้เปรมดูแปลกๆ เหมือนมีเรื่องกลุ้มใจ ทีแรกฉันคิดว่าคงเป็นโรควิตกกังวลของคนที่จะเป็นเจ้าสาว แต่ดูแล้วไม่น่าจะใช่ เปรมดูเศร้ามาก... ทะเลาะอะไรกับพี่ดอมรึเปล่านะ? ฉันอยากถาม แต่ก็ไม่กล้า เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา ทางที่ดีฉันควรจะอยู่ห่างๆ พี่ดอมเอาไว้ให้มากๆ ได้แต่ภาวนาขอให้ทั้งคู่คืนดีกันไวๆ นะ ใกล้จะแต่งงานกันเดือนหน้าอยู่แล้ว 30 เมษายน 2564 ฉันแอบได้ยินเปรมคุยโทรศัพท์กับใครบางคน แถมยังร้องไห้ด้วย บอกว่าไม่อยากจะแต่งงานแล้ว ขอให้ช่วยมารับเธอไปที เขาเป็นใคร? อย่าบอกนะว่าเปรมกลับไปคืนดีกับวีวิทย์อีกน่ะ! อย่าทำแบบนั้นเลยนะเปรม อย่าทำให้พี่ดอมเสียใจ โปรดขอร้องละ พี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม