(หมอก)
7.53 pm.
"แม่ยังไม่ขึ้นห้องนอนเหรอครับ?"
"กำลังจะขึ้นแล้วล่ะ หมอกล่ะไม่เตรียมตัวกลับเหรอ?"
"เดี๋ยวค่อยจัดก็ได้ พรุ่งนี้ไม่ได้รีบกลับ"
ผมเดินไปนั่งที่โซฟากับแม่ขณะที่ตอนนี้เธอกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่
"สวยไหมแม่ว่าจะเอาให้น้องจีนพรุ่งนี้"
"สวยครับสีแดงจีนคงชอบมาก"
แม่พยักหน้าตอบด้วยรอยยิ้ม และถักผ้าพันคอ ในตอนนี้ชั้นล่างมีแค่ผมกับแม่ที่อยู่ด้วยกันสองคนหลังจากที่พ่อเข้ามากินมื้อเย็นและออกไปดูงานต่อที่ไร่ส่วนจีนขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อน เพราะเธอบอกว่าเธอเพลีย..ไม่ก็คงไม่อยากจะเห็นหน้าผมน่ะนะ
"เป็นอะไรไปลูกตั้งแต่กลับมาจากเที่ยวกับน้องจีน ทั้งสองคนทะเลาะกันเหรอ?"
"ก็คิดอยู่แล้วว่าแม่คงดูออก"
"แม่ดูน้องจีนไม่ออกหรอก แต่ถ้าเป็นหมอกน่ะมีดูออกแน่นอนอยู่แล้ว"
ผมเลิกคิ้วมองแม่ แต่แม่กลับยิ้มให้และเอื้อมมือมาลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา
"ลูกชายแม่น่ะถึงจะหน้านิ่งขนาดไหนแม่ก็ดูออกอยู่ดีแหละว่
