(หมอก)
บรื้น!
"ฮึก"
ผมยืนมองจีนที่กำลังยืนร้องไห้ตามรถของโจโฉ ก่อนผมจะเดินเข้าไปหาเธอจากด้านหลังและเอื้อมมือไปจับมือจีนที่กำลังยกปิดหน้าตัวเองอยู่ จีนเบิกตากว้างในตอนที่เราทั้งสองสบตากันก่อนเธอจะปล่อยโฮและเข้ามาสวมกอดผมไว้แน่น และเมื่อกี้ผมเห็นและได้ยินที่ทั้งสองทะเลาะกันทั้งหมดแล้ว...ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมโจโฉถึงได้ไม่มีเหตุผลขนาดนี้ ก็เพราะทั้งสองสนิทกันมากไงล่ะ
จีนสำคัญกับโจโฉ ไม่ต่างจากที่โจโฉสำคัญกับจีน
"ไม่เป็นไรแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น"
"อือ จีนเชื่อหมอกฮึก..แต่ตอนนี้พาจีนไปจากที่นี่ได้ไหมจีนไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว"
"อืม"
ผมประคองใบหน้าจีนขึ้นมาก่อนจะเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าให้เธออย่างทะนุถนอมเท่าที่ตัวเองจะทำได้ ก่อนผมจะจูงมือพาจีนเดินออกมาจากโรงจอดรถและผมรู้ว่าตอนนี้พ่อของจีนกำลังมองมาที่เราอยู่ เขาไม่ได้มีท่าทีอะไร เขาเพียงแค่ยืนมองผมที่กำลังพาจีนออกมาจากโรงรถด้วยแววตานิ่งเรียบจ
