00.12 am.
แกร๊ง
ถึงจะไม่ได้ตั้งใจฟังแต่ฉันก็พอรู้ว่าหมอกมาถึงห้องแล้ว ฉันขยับแขนไปหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูเวลา ก่อนจะวางมันลงอีกครั้งไม่ได้ใส่ใจจะตอบหมอกที่ทักมาบอกว่าตอนนี้ตัวเองถึงห้องแล้ว เพราะฉันรู้แล้วยังไงล่ะ!
"เฮ้อ"
ฉันพลิกตัวนอนหงายมองเพดานห้องด้วยความหงุดหงิด เพราะต่อให้จะบังคับตัวเองให้นอนเร็วขนาดไหนสุดท้ายมันก็นอนไม่หลับอยู่ดี เพราะเป็นห่วงไอ้บ้าหมอกนั่นไง
ครืด
แรงสั่นจากโทรัพท์ทำให้ฉันต้องหยิบมันมากดดูแชทอีกครั้ง ซึ่งมันเป็นคำถามสั่นๆจากหมอกที่ถามว่าฉันนอนรึยัง ถ้าฉันไปตอบมันก็แปลว่าฉันยังไม่นอนน่ะสิ ฉันคว่ำหน้าจอลงบนเตียงและกระชากผ้าห่มมาปรกคลุมตัวเองอีกครั้ง
ครืด
หน้าจอที่คว่ำอยู่บนเตียงสว่างขึ้นอีกครั้ง และฉันก็หยิบมันมาเปิดอ่านแชทอีกรอบ ครั้งนี้หมอกส่งรูปมา และถามว่านี่คือที่นอนเขาเหรอ...เออสิไอ้บ้า ฉันเป็นคนจัดผ้าห่มกับหมอนให้มันนอนข้างนอกห้องเอง!
