ร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในโรงพยาบาลด้วยความรีบในมือมีอาหารและกาแฟถืออยู่ พร้อมทั้งยกนาฬิกาข้อมือดูเวลา ก่อนจะเร่งฝีเท้าในเร็วขึ้นเมื่อตอนนี้เลยเวลานัดมาแล้วสิบนาที อีกทั้งโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ยังส่งเสียงร้องขึ้นมาทำให้หญิงสาวแทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมาเสียจริง
ชะลอฝีเท้าลงเพื่อควานหาโทรศัพท์ที่ตัวเองโยนลงในกระเป๋า และพอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็ถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะยัดโทรศัพท์ลงไปในกระเป๋าตามเดิมโดยไม่คิดจะกดรับสายแต่เปลี่ยนเป็นเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ก่อนจะพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะข้างโรงพยาบาลที่จัดเอาไว้สำหรับให้เจ้าหน้าที่หรือคนไข้ใช้พักผ่อน
ม่านตาของหญิงสาวถึงกับหดตัวลมหายใจเหมือนจะขาดหายจนต้องสูดเอาอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุดเมื่อเห็นร่างสูงในชุดกาวน์สีขาวยืนหันหลังมือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ตรงหน้า แม้จะเห็นแค่แผ่นหลังแต่เธอก็จำได้ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร
“ต้น” เสียงเรียกท
