ภายในห้องรับประทานอาหารของคฤหาสน์ตระกูลเมแกน บรรยากาศการรับประทานอาหารเย็นวันนี้ไม่ได้ตึงเครียดอย่างที่ควรจะเป็นแต่ก็ไม่ได้ครึกครื้นอย่างทุกครั้งที่เป็นเช่นกัน โดยเฉพาะรณาคนที่ชอบพูดชอบคุยมากที่สุดตอนนี้กลับนั่งก้มหน้าทานอาหารไปเงียบๆ ไม่ได้สนใจบุคคลรอบข้างแม้แต่น้อยโดยเฉพาะคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“กับข้าวไม่อร่อยเหรอลูกแม่ไม่เห็นหนูทานเลย” จีรณาเอ่ยถามบุตรสาวขึ้น เมื่อเห็นบุตรสาวเอาแต่นั่งก้มหน้าเขี่ยข้าวในจานไปมา
“อร่อยค่ะ กับข้าวฝีมือแม่อร่อยที่สุดในโลกอยู่แล้ว” เอ่ยตอบกลับอย่างเอาใจผู้เป็นมารดา
“หรือว่าเหม็นขี้หน้าไอ้แมทจนกินข้าวไม่ลง แด๊ดจะได้ไล่มันกลับ” ผู้เป็นบิดาก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแขวะอีกคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง และนั่นจึงได้สายตาดุๆ ของภรรยาส่งมาเป็นของรางวัล
“ขอบคุณแด๊ดนะคะที่เข้าใจ ถ้าอย่างนั้นของขวัญฝากจัดการด้วยนะคะ” รณาก็ใช่ย่อยรีบตอบรับคำพูดของบิดาในทันที เดือดร้อนจีรณาต้อ
