“หมดแก้ว!! วันนี้ไม่เมาไม่กลับ” สิ้นเสียงพูดคอกเทลสีสวยที่อยู่ในมือก็หายเข้าไปในลำคอเป็นที่เรียบร้อยเหลือแค่เพียงแก้วเปล่าที่วางลงบนโต๊ะ โดยมีเพื่อนสาวสองคนนั่งมองตาปริบๆ เพราะนี่ไม่ใช่แก้วแรกที่เพื่อนคออ่อนอย่างรณาดื่มเข้าไปแต่เป็นแก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้นับ จนใบหน้าของรณานั้นเริ่มขึ้นสีแดงเพราะแอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์
“ของขวัญ แกกินไปหลายแก้วแล้วนะพอเถอะ นี่ก็เริ่มดึกแล้วฉันว่าเรากลับกันดีกว่ามั้ย” พายอาร์เอ่ยชวนเมื่อเวลาเริ่มจะดึกเข้าไปทุกทีและเพื่อนของเธอก็มีทีท่าว่าจะไม่หยุดดื่มง่ายๆ ไหนจะพวกผู้ชายที่เทียวแวะเวียนมาชนแก้วด้วยอีก สถานการณ์แบบนี้อยู่ต่อคงไม่ดีแน่
ส่วนคนถูกชวนกลับส่ายหน้าปฏิเสธ วันนี้เธอได้ออกมาสู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่เคยมา เธอได้มาปลดปล่อย ปล่อยใจให้ไหลไปกับเสียงเพลงที่เปิดบรรเลงปล่อยอารมณ์ความรู้สึกทิ้งไปกับน้ำสีสวยที่วางอยู่ตรงหน้า ปลดปล่อยสมองให้ว่างเปล่าไม่ต้องคิดอะไรให้
