บทที่22

2745 คำ

ภาพชายหญิงคู่หนึ่งเต้นอยู่กลางฟลอร์ของร้านอย่างสนิทสนมทำให้คนที่นั่งดูอยู่ร่วมชั่วโมงตั้งแต่หญิงสาวนั่งอยู่กับเพื่อนและมีผู้ชายเดินเข้ามาหาคนแล้วคนเล่าจนมาถึงคนสุดท้ายที่ทำเอาชายหนุ่มถึงกับขบกรามแน่นใบหน้าแดงก่ำอย่างไม่พอใจภายในใจร้อนรุ่มขึ้นมาจนแทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว ร่างบางที่กำลังโยกตัวไปตามจังหวะเสียงเพลงในอ้อมแขนของผู้ชายที่ชายหนุ่มจำได้ดีว่าคือใครยิ่งทำให้อารมณ์ไม่พอใจทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาคมกริบหรี่มองเอวคอดที่มีมือของผู้ชายคนนั้นจับอยู่ก็แทบจะปรี่เข้าไปกระชากหญิงสาวออกมาจากตรงนั้นให้รู้แล้วรู้รอด และซัดหมัดหนักๆ เข้าไปที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นสักสองสามทีที่กล้ามาแตะต้องผู้หญิงของเขา แต่ชายหนุ่มคงลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้นไม่มีสิทธิ์หึงหรือหวงหญิงสาวแม้แต่ “ขอบคุณพี่ต้นมากๆ เลยนะคะที่ยอมมาเต้นกับของขวัญ” รณาเอ่ยขึ้นในขณะท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม