ความมืดมิดแห่งราตรีค่อยๆ เลือนหายไป ดวงอาทิตย์กลมโตทอแสงสีทองค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นจากเส้นขอบฟ้า มาแทนที่แสงแดดที่สาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวในห้องนอนทำให้ชายหนุ่มที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มรู้สึกตัว ดวงตาที่ปิดสนิทลืมขึ้นเป็นการต้อนรับเช้าวันใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม เพราะที่นอนข้างกายไม่ได้ว่างเปล่าเหมือนอย่างเคยเฉกเช่นทุกวัน
ใบหน้าก้มต่ำมองคนตัวเล็กที่ยังนอนหลับสนิทซุกหน้าอยู่ในอกด้วยสายตาอ่อนโยนที่แฝงความหวงแหนอยู่ในนั้น คลี่ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปจุมพิตหน้าผากนูนแผ่วเบา ไม่อยากทำให้คนที่กำลังหลับฝันดีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา อยากให้เธอพักผ่อนเก็บแรงให้เต็มที่เพราะไม่รู้เลยว่าเมื่อคนที่นอนหลับอยู่ในตอนนี้ตื่นขึ้นมาแล้วจะเป็นอย่างไร หากรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเขา เธอจะอาละวาดโวยวายหรือว่าเงียบไปเลยก็ยังเดาทางไม่ถูก
กริ๊ง! กริ๊ง!
เสียงกริ่งหน้าห้องที่ดังอยู่ในขณะน
