หญิงสาวเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยใบหน้าเรียบเฉยทว่าแววตากลับเต็มไปด้วยความกังวลและหวาดกลัวออกมาเล็กน้อย สองมือจับสายกระเป๋าสะพายของตัวเองเอาไว้แน่นค่อยๆ เดินไปยังห้องพักที่อยู่เบื้องหน้าอย่างระมัดระวังตัว ถ้าเธอเลือกได้เธอจะไม่เฉียดเข้าใกล้แม้แต่น้อยแต่เพราะคำว่าจำเป็นและจำใจมันค้ำคอจึงทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เลย จำใจต้องมาที่นี่หรือทุกๆ ที่ที่ปีศาจร้ายตนนั้นต้องการ
ร่างบางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้ตัวเองเพราะไม่รู้ว่าเข้าไปในห้องนั้นเธอจะเจอกับอะไรบ้าง นิ้วเรียวกดกริ่งที่อยู่หน้าห้องหนึ่งครั้งเพื่อเป็นสัญญาณบอกเจ้าของห้องว่าเธอมาถึงแล้ว หยิบคีย์การ์ดที่อยู่ในกระเป๋ามาแตะเปิดประตูห้องเข้าไปสู่ยังอีกโลกที่โหดร้ายสำหรับเธอโลกที่เธอไม่มีสิทธิ์มีเสียงพูดหรือทำอะไรได้เลยนอกจากทำตามใจปีศาจตนนั้น
“เธอมาช้าไปสิบนาที” ประตูห้องยังไม่ทันปิดสนิทคนที่นั่งอยู่โซฟาก็เอ่ยขึ้นมา พร้
