เจ้าของชื่อหันไปมองเจ้าของน้ำเสียงใสเมื่อครู่ ยืนอึ้งพักหนึ่งเพราะไม่คิดว่าจะเจอลีอาร์ที่นี่ เกิดคำถามมากมายขึ้นมาในหัว และลีอาร์เองก็คงเป็นเหมือนตน
“หายไปนานเลย เป็นไงบ้าง” เธอเดินเข้าไปทักครามอย่างเป็นกันเอง เกือบหนึ่งปีแล้วที่ไม่ได้เจอเขา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนครามยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“สบายดี เธอล่ะ”
“เหมือนกัน”
“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เธอเองก็เกิดคำถามแบบครามในหัวเหมือนกัน ไม่รู้จะตอบคำถามนั้นอย่างไร มันคงยากที่จะโกหก ที่นี่เป็นถิ่นมาเฟีย ใครก็เข้ามาไม่ได้ง่ายๆ สมองกำลังประมวลหาคำตอบมาตอบคราม แต่ทว่ามันก็หนักใจที่ต้องพูดตรงๆ
“ฉัน…”
“ไม่ต้องตอบหรอก ฉันพอเดาออก”
“อย่าบอกใครได้ไหม”
“ฉันจะไปบอกใครได้ ในชีวิตฉันสนิทแค่กับเธอคนเดียว” ลีอาร์เป็นคนเดียวที่ตนยอมเปิดใจรับเข้ามาเป็นเพื่อนสนิท แม้ฐานะแตกต่างกัน แต่เขาก็ไม่เคยคบลีอาร์เพราะเงิน
ชีวิตลีอาร์ดุจดั่งเจ้าหญิง ส่ว
