Ep.5
1658 คำ
หลายวันต่อมา...
วันหยุดที่ผ่านพ้นแพนพายกลับบ้านไปหาเพทายกับอัญญาผู้เป็นพ่อและแม่ของเธอ พร้อมกับรับฟังคำบอกเล่า ท่านทั้งสองจะเดินทางไปเที่ยวยุโรปซักระยะ รวมถึงพี่ชายฝาแฝดทั้งสองคนต้องกลับไปเรียนต่อเช่นกัน
ส่วนเธออยู่ทางนี้จะตั้งใจเรียน เที่ยวดื่มให้น้อยลง มั้ง! จะให้หยุดดื่มได้ยังไงกัน พอตกเย็นไม่เจ๊เนเน่ก็เจ๊เดลจะต้องโทรมาชวน แล้วใครจะปฏิเสธได้เล่า~
“ไอ้แพน เย็นนี้กูมีนัดกับสาวนะ”
“อืม..ไปเถอะ กูกลับเองได้ อ่ะเอานี่ไป” มือบางยื่นของบางอย่างให้เพื่อนสนิท รามเองยอมรับไว้อย่างว่าง่ายเพราะรู้อยู่แล้วว่าของสิ่งนั้นคือยาปลุกเซ็กส์ ธุรกิจสีเทาของครอบครัวแพนพาย
“ขอบใจ”
“อย่าใช้เยอะนะ มันเป็นสูตรใหม่ของเฮีย” ร่างบางอธิบายเพิ่ม ถึงแม้ว่าสูตรนี้จะผลิตออกมาหลายล็อตแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะมีคนแพ้ฤทธิ์ของมันหรือไม่
“อืมๆ กูไปนะ ถึงคอนโดแล้วบอกด้วย”
แพนพายยืนมองท้ายรถของรามห่างออกไปจนลับตา ก่อนดึงสายตากลับมามองหาแท็กซี่บนท้องถนนเบื้องหน้า หากเมื่อเช้าไม่ตื่นสายคงไม่ต้องให้เพื่อนไปรับและไม่ต้องลำบากตอนกลับเช่นนี้
ปรี๊น! ปรี๊น!
เสียงแตรรถยนต์ญี่ปุ่นดังขึ้น พร้อมกับจอดสนิทชิดฟุตบาทตรงหน้าแพนพาย เรียกความสนใจจากสาวเจ้าได้เป็นอย่างดี ก่อนที่คนขับจะกดลดกระจกลง
“ไปไหนแพน”
“กลับคอนโดค่ะพี่เจอา”
“แล้วรถเราไปไหนล่ะ”
“แพนไม่ได้ขับรถมาค่ะ พอดีเพื่อนติดธุระแพนว่าจะนั่งแท็กซี่กลับ”
“มาขึ้นรถ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“....ค่ะ” แพนพายเงียบไปราวกับกำลังใช้ความคิด สุดท้ายก็ยอมตอบตกลง เธอเกรงใจไม่อยากรบกวนรุ่นพี่ ที่จริงคอนโดอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนักนั่งรถไม่นานก็ถึง
“แพนพักที่ไหน บอกทางพี่ด้วย” เจอาเอ่ยถาม พลางหันมองคนนั่งเบาะข้างๆสลับกับถนน
“คอนโดTค่ะ เลี้ยวซ้ายแยกหน้า” ได้ยินอย่างนั้นเจอาหมุนพวงมาลัยตามคำบอกพลางคิดในใจ ‘บังเอิญชิบหาย!’ บังเอิญอยู่คอนโดเดียวกับลูกพี่เขาน่ะสิ
ครืดด! ครืดด!
เสียงโทรศัพท์ของเจอาดังขึ้น มือสากละจากพวงมาลัยรถหยิบขึ้นมามองก็เห็นชื่อโยธาเด่นหราบนหน้าจอจึงรีบกดรับสาย
“ครับลูกพี่”
[คืนนี้ไปดื่มร้านเหล้าหลังมอ ชวนแพนพายไปด้วย]
“พอดีเลยครับ แพนอยู่กับผม”
[อยู่กับมึง? งั้นชวนเลย เจอกันที่ร้านสองทุ่ม]
จบประโยคโยธาตัดสายทิ้ง ปล่อยให้เจอาจัดการตามคำสั่ง
“คืนนี้แพนว่างมั้ย พี่จะชวนไปดื่มฉลองต้อนรับเข้าสายรหัสน่ะ” เจอาอ้างอย่างนั้นเพราะคิดว่าเป็นเหตุผลเดียวที่หญิงสาวไม่อาจปฏิเสธได้
"ว่างค่ะ ที่ไหนหรอคะ”
“ไว้พี่ส่งโลเคชั่นให้นะ สองทุ่มเจอกันที่ร้าน ถึงแล้วโทรหาพี่เดี๋ยวเดินออกมารับ”
“ค่ะ...ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เสียงหวานตอบกลับ เป็นจังหวะเดียวกับรถของเจอาจอดหน้าคอนโดหรู มือบางเปิดประตูลงจากรถเดินหายเข้าไปในคอนโด เจอาจึงขับรถออกไปจากตรงนั้นเพื่อไม่ให้ดูน่าสงสัย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเจ้านาย
[มีอะไร] เสียงทุ้มกรอกเข้ามาในสายให้ได้ยิน
“ผมมีข่าวดีจะบอก”
[ว่ามา]
“แพนพายอยู่คอนโดเดียวกับลูกพี่ครับ”
[หึหึ! ดี ...แล้วคืนนี้ว่าไง?]
“ไปครับ แพนพายตกลงไปดื่มกับเราด้วย”
[มึงทำได้ดี]
สิ้นเสียงสายถูกตัดไปด้วยฝีมือของโยธา เจอานั่งยิ้มกริ่มเมื่อได้รับคำชมและรีบไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนถึงเวลานัด ไม่ลืมส่งโลเคชั่นให้แพนพายตามที่บอกไว้
ได้เวลาแพนพายมาถึงหน้าร้านเหล้าขนาดกลาง มองเข้าไปด้านในร้านเห็นผู้คนแน่นขนัด จึงเลือกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเจอา
“รอนานมั้ย เข้าไปข้างในเถอะ” เจอาเอ่ยถาม พลางมองการแต่งกายของแพนพาย ‘สวยว่ะ หุ่นก็ดี’ เขาเคยเห็นแต่ตอนเธอสวมชุดนักศึกษาไม่เคยได้เจอเธอใส่ชุดเดรสซักครั้ง
ร่างสูงโปร่งเดินนำหญิงสาวไปยังโต๊ะที่มีรุ่นพี่อีกสองคนนั่งอยู่ แล้วเอ่ยแนะนำ
“นี่พี่โอมสายรหัสปีสี่”
“สวัสดีค่ะพี่โอม”
“ชื่อแพนพายใช่มั้ยเรา นั่งก่อนๆ ตามสบายนะครับ” แพนพายพยักหน้ารับ และนั่งลงข้างโยธาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะที่ว่างข้างโอม เจอานั่งแล้ว
“กินเหล้าหรือเบียร์” โยธาเอ่ยถาม มือหนายื่นไปหยิบแก้ว ใบหูรอฟังคำตอบจากหญิงสาวอย่างตั้งใจ
“เหล้าค่ะ แพนชงเองได้”
“ไม่ต้อง....พี่ทำให้” การกระทำของโยธาตกอยู่ในสายตาโอมทั้งหมด นึกแปลกใจไม่น้อยกับท่าทีเอาอกเอาใจ ทั้งที่ไม่เคยเห็นทำกับผู้หญิงคนไหน เพราะส่วนใหญ่คนที่เข้าหาโยธาจะเป็นฝ่ายทำให้เสียมากกว่า
“แพนคอแข็งใช้ได้เลยนะ” นั่งดื่มได้ซักพักโอมเอ่ยชมรุ่นน้อง เธอดื่มเหล้าหมดหลายแก้วแล้ว เผลอๆดื่มมากกว่าเขาซะอีกแต่กลับนั่งเฉยไม่แสดงอาการใดๆออกมา
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่โอม...แพนขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะ”
“พี่จะไปพอดี เดินไปพร้อมกันเลย” จบคำโอมลุกขึ้นเดินนำออกไปจากโต๊ะตามด้วยแพนพาย ทั้งโต๊ะจึงเหลือเพียงโยธากับเจอานั่งดื่มอยู่ ไม่นานทั้งสองคนก็กลับมาพร้อมกับเสียงพูดคุยหัวเราะคิกคัก
"พี่โอมคุยสนุกจังเลยนะคะ"
"พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แหละ ทำงาน เที่ยวดื่มใช้ชีวิตให้คุ้ม.....คลุ้มคลั่งอ่ะ"
"ฮ่าๆๆ จริงค่ะ อย่าไปเครียด"
“มาๆชนแก้ว หมดแก้วนี้พี่ต้องขอตัวก่อนนะ พอดีมีนัด”
“โอเคครับพี่โอม ว่างๆนัดเจอกันใหม่”
ทั้งสี่คนยกแก้วขึ้นชนแล้วกระดกรวดเดียวหมด ทว่า ให้หลังโอมเดินออกไปไม่นาน แพนพายกลับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง มือเล็กยกขึ้นลูบแขนทั้งสองข้าง คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“พี่โยธา พี่เจอา แพนขอตัวกลับก่อนนะคะ รู้สึกไม่ค่อยสบาย”
“เป็นอะไร..ไหวมั้ย?” โยธาเอ่ยถามสายตาคมมองจ้องคนตัวเล็กนั่งข้างกันเริ่มมีอาการแปลกๆ
“วะ ไหวค่ะ ไว้เจอกันที่มอนะ”
“โอเคๆ พวกพี่ก็จะกลับแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้มีเรียนเช้า”
แพนพายดันตัวลุกขึ้นยืนรีบสาวเท้าเดินออกไปยังลานจอดรถ เธอพอจะรู้ว่าอาการที่เป็นอยู่เกิดจากอะไร แต่ใครกันล่ะเป็นคนใส่ยาสวะให้เธอกิน ยาแก้ที่สามารถช่วยบรรเทาอาการได้เธอก็ไม่ได้พกติดตัวมาด้วย ทำให้ตอนนี้แพนพายต้องแข่งกับเวลารีบพาตัวเองกลับคอนโดให้เร็วที่สุด เธอไม่รู้เลยว่ายาที่กินเข้าไปนั้นออกฤทธิ์รุนแรงมากแค่ไหน
ร่างบางเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ กดสตาร์ทเครื่องยนต์เปิดแอร์เย็นฉ่ำ พยายามข่มอารมณ์กำหนัดที่กำลังก่อตัวขึ้นเพราะฤทธิ์ของยา มือบางสั่นเทาเลื่อนหยิบโทรศัพท์หมายจะกดต่อสายหาเซอร์เวย์พี่ชายที่เธอสนิทมากที่สุด
แต่ไม่ทันได้กดโทรออกเสียงเคาะกระจกดังขึ้นขัดเสียก่อน ทำให้เธอละสายตาจากหน้าจอมองไปยังต้นเสียงเห็นโยธายืนอยู่จึงกดลดกระจกลง
“เมาหรอ ขับรถกลับไหวมั้ย” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม พลางจ้องมองใบหน้าสวยชื้นเหงื่อด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“...” แพนพายส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบ ศีรษะเล็กก้มลงซบพวงมาลัยรถยนต์
“งั้นให้พี่ไปส่งนะ ทิ้งรถเราไว้ที่นี่” มือหนาประคองร่างบางลุกขึ้นยืน จัดการปิดประตูล็อคไว้เช่นเดิม โอบประคองร่างบางเดินไปยังรถสปอร์ตสีน้ำเงินจอดอยู่ไม่ไกล
“อื้อ...พี่โยธา” รถหรูขับเคลื่อนไม่ทันพ้นจากลานจอด ร่างบางถูกพิษยาครอบงำจนควบคุมสติตัวเองไม่ได้ โน้มตัวเข้าหาโยธาซุกไซร้ซอกคอหนาขณะที่เขากำลังขับรถ
“แพนเดี๋ยว...ตั้งสติก่อน” เท้าหนากดคันเร่งเพิ่มความเร็วรถ ไม่นาเกินรอก็เลี้ยวเข้าโรงแรมใกล้ๆ ไม่คิดว่ายาปลุกเซ็กส์ล็อตใหม่ของเขาจะออกฤทธิ์เร็วขนาดนี้ จากที่ตั้งใจพากลับไปยังคอนโดเธอตามแผนจึงต้องเปลี่ยนสถานที่กระทันหัน ใช่! เขาเป็นคนใส่ยาลงไปในแก้วเหล้าเธอเอง หึหึ!
โยธาโอบประคองร่างบางเข้ามาเปิดห้องพักโรงแรม ก่อนจะพาแพนพายขึ้นลิฟท์ไปตามหมายเลขห้อง
ปึง!
ประตูห้องปิดสนิทลงเสียงดังสนั่น ร่างบางจู่โจมตวัดแขนเรียวโอบรอบลำคอหนารั้งให้เขาโน้มหน้าลงประกบจูบ ทว่าริมฝีปากทั้งสองไม่ทันแนบชิด ใบหน้าหล่อเหลาดูดีก็เบนหนีไปเสียก่อน
“ ทำไมคะ? ช่วยแพนหน่อยพี่โยธา” เสียงหวานเบาหวิวเอ่ยด้วยท่าทีเว้าวอน ขาเรียวทั้งสองข้างบดเบียดเข้าหากันอย่างต้องการปลดปล่อย
“พี่ไม่จูบ...ไปที่เตียง” ร่างบางก้าวเดินและนั่งลงบนเตียงนุ่มอย่างว่าง่าย ก่อนจะถูกมือหนาผลักนอนราบตามด้วยคนตัวสูงทาบทับบนกายสาว
“อยากให้พี่ช่วยยังไง หื้ม?”
- ผู้เขียน
