ตึก! ตึก!
เสียงเท้าหนักของคนสองคนใบหน้าคล้ายคลึงกันก้าวเดินเข้ามาภายในห้องเงียบสนิทราวกับไม่มีใครอาศัยอยู่ มีเพียงเสียงลมผะแผ่วของเครื่องปรับอากาศกำลังทำงานอย่างต่อเนื่อง สายตาคมกริบมองดูชายหนุ่มรุ่นน้องนั่งหลับบนเก้าอี้
“ราม” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียก ปลุกให้รู้สึกตัวตื่น
"หวัดดีครับเฮียทัพเฮียเหนือ" รามเปิดเปลือกตาขึ้น เอ่ยทักทายคนมาใหม่ด้วยท่าทีนอบน้อมเช่นเคย
"กลับไปพักผ่อนเถอะ ที่เหลือพวกเฮียจัดการเอง" นำทัพพูดบอกน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับตบไหล่รุ่นน้องเบาๆ หลังได้รับสายจากรามเขาสองคนรีบนั่งเครื่องบินกลับมาทันที
ทิศเหนือหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง ส่วนนำทัพเดินอ้อมไปอีกฝั่งค่อยๆนั่งลงเช่นกัน มือสากของพวกเขาลูบศีรษะเล็ก ดวงตาฉายชัดความรักความห่วงใยออกมาอย่างเปิดเผย
"ไอ้กร...ไอ้กร"
"ครับนาย" คนถูกเรียกรีบเปิดประตูเข้ามายืนตรงรอรับคำสั่ง
"มึงไปสืบมา ไอ้โยธามันเป็นใคร?" ทิศเหนือเอ่ยสั่งลูกน้อ
