คฤหาสน์ไคโร
ตั้งแต่โรงพยาบาลจนกลับมาถึงบ้านคุณไคโรไม่พูดกับฉันสักคำเดียว คงจะงอนฉันเรื่องที่ฉันไปส่งแจ็คนั่นแหละ
แต่วันนี้ฉันเหนื่อยมากฉันไม่มีอารมณ์จะง้อจะงอนกับใครจริงๆ ฉันอยากพักยิ่งใกล้เรียนจบฉันยิ่งเหนื่อยเพราะงานมันเยอะมาก เอาง่ายๆ กลับบ้านมาฉันก็ต้องนั่งทำงานอีกครึ่งคืนกว่าจะได้นอน ตอนเช้าก็ต้องไปเรียนอีก
ตึก!
ฉันหันหลังกลับไปมองเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาแล้วปิดประตูอย่างแรง คงจะเป็นใครไปไม่ได้หรอกนอกจากเขา
"น้องไคเรนหลับไปแล้วหรอคะ"
"อืม..."
"ถ้าคุณง่วงคุณก็นอนก่อนได้เลยหนูต้องนั่งทำงานก่อนไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่" ฉันบอกเขา รู้แหละว่าเขามานอนกับฉันเพราะอยากนอนด้วยกัน ทำไงได้ล่ะฉันมีงานต้องทำนี่นาฉันมาเกือบจะสุดทางแล้วฉันไม่อยากทิ้งให้มันเสียเปล่า
อยากเรียนให้จบทำให้ยายภูมิใจในตัวของฉัน
"มานี่หน่อยสิ"
"คะ?"
"มานี่หน่อยแป๊บเดียว"
ฉันวางปากกาลงบนโต๊ะก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ คุณ
