เก้าเดือนผ่านไป
ยายอยู่ที่โรงพยาบาลเกือบสองเดือน จนคุณหมอให้กลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน ฉันต้องให้พยาบาลพิเศษมาคอยดูแลยายต่อในช่วงตอนกลางวันเพราะฉันต้องไปเรียน กลับมาฉันถึงจะดูแลยายต่อ แล้วให้พยาบาลกลับไปพัก
ยายนั่งรถวีลแชร์แล้วเพราะเดินไม่ค่อยได้ขาไม่ค่อยแข็งแรง และถ้าฝืนเดินเองก็อาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้
คุณหมอบอกว่าร่างกายของยายฟื้นฟูได้ดีมากๆ ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันเพราะก่อนหน้าคุณหมอบอกให้ฉันทำใจแล้ว
มันคงเป็นสิ่งดีๆ ในชีวิตฉันอีกเรื่องนึงเลย ที่ฟ้ายังไม่พรากยายไปจากฉัน
วันหยุดเสาร์อาทิตย์ฉันก็ไม่ได้ไปไหน คอยดูแลอยู่ใกล้ชิดยายทั้งวัน นั่งทำงานฉันก็นั่งทำอยู่ข้างๆ ยายเผื่อว่ายายจะเรียกเอาอะไร
อีกไม่นานฉันก็จะเรียนจบแล้ว ฉันอยากให้ยายได้อยู่ในวันดีๆ ของฉันด้วย ในวันที่ฉันได้รับปริญญาได้ถ่ายรูปฉันอยากให้ยายมานั่งอยู่ข้างๆ ฉันด้วย
อาการขี้หลงขี้ลืมของยายก็กำเริบมากขึ้นแล้วล่ะ บางท
