"ใช่ ผมไม่เคยลืมคุณ!"
คำๆ นี้มันดังก้องอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลา ฉันพยายามจะไม่คิดอะไร ไม่ใส่ใจกับคำๆ นี้ แต่ก็ทำไม่ได้ ฉันรู้ดีว่าสักวันมันก็ต้องมีวันนี้ วันที่ตัวจริงของเขาจะกลับมาทวงทุกอย่างคืน
มันก็จริงอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นบอกคุณไคโรอยู่กับเธอมานาน จนมีลูกด้วยกันรู้จักรู้ใจกันเป็นอย่างดี จะให้ลืมกันง่ายๆ ก็คงจะเป็นไปไม่ได้หรอกต่อให้มันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม
ฉันอาจจะเป็นแค่คนคั่นเวลารอให้ตัวจริงของเขากลับมาก็ได้
"พี่พีชครับ พี่พีช พี่พีช!"
"หะ ห๊ะ!?" ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆ น้องไคเรนจับแขนของฉันแล้วเขย่าอย่างแรง
"พี่พีชเป็นอะไรไปครับ ผมเรียกพี่พีชตั้งนานแล้ว"
"เปล่าครับ"
"ผู้หญิงคนนั้นกลับไปหรือยังครับ"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วทำไมถึงเรียกแบบนั้นล่ะ?"
"ผมไม่มีแม่ครับ ผู้หญิงคนนั้นมารยาทไม่ดีเลย ด่าพี่พีช ว่าคุณพ่อ"
"โถ่ลูก อย่าพูดแบบนั้นสิครับ"
"ถ้าผู้หญิงคนนั้นมาอีกผมจะไม่
