“แพรวา…” เขาเรียกชื่อเธอเบาๆ เมื่อรถจอดแล้วรีบเปิดประตูวิ่งลงไปหาแพรวาทันที ขณะกำลังวิ่งอยู่ขาทั้งสองพานอ่อนแรงคล้ายกับจะพาล้ม
ไม่เคยรู้สึกว่าร่างกายอ่อนแรงขนาดนี้มาก่อน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก หัวใจที่เคยนิ่งสงบกำลังสั่นคลอนราวกับจะแตกออกจากกัน
แรงกระแทกรุนแรงทำให้แพรวาหมดสติ เขาไม่กล้ายุ่งกับตัวรถ กลัวว่าถ้าเปิดประตูออกร่างของแพรวาจะร่วงลงมาแล้วพลอยเกิดผลข้างเคียง
“โทรเรียกรถพยาบาล!” เขาหันไปสั่งองศา
ทำได้เพียงยืนมองเธอผ่านกระจกที่เกิดการร้าวด้วยความเป็นห่วง มือเลื่อนขึ้นไปสัมผัสใบหน้าเธอผ่านกระจก เขาไม่เคยรู้สึกใจสั่นและกลัวอย่างนี้มาก่อน
นี่เป็นครั้งแรก…
@โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
“มึงตามสืบได้หรือยังว่าเป็นพวกไหนที่ลอบทำร้ายแพรวา” นี่ไม่ใช่การสะกดรอยตามธรรมดา แต่เป็นการลอบทำร้ายจนถึงชีวิตเลยต่างหาก
“คนของเรากำลังตามสืบอยู่ครับ”
“อย่าให้มันนานเกินไป”
“ได้ครับนาย”
“รู้ตัวค
