“อื้อ~” เสียงในลำคอของแพรวาที่ดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ดึงความสนใจจากลูคัสให้หันกลับไปมอง ชายหนุ่มเดินมานั่งลงเก้าอี้ตัวว่าง สายตาจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความตื่นเต้นปนดีใจ
แพรวาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก วินาทีแรกที่สมองกลับมาประมวลผล ความรู้สึกปวดร้าวตามร่างกายก็พลันวิ่งปราดเข้ามาเล่นงานทันที
สิ่งแรกหลังจากลืมตาขึ้นมาแล้วเจอเลยก็คือ…
“ลูคัส…” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยเรียกชื่อลูคัสออกมาเบาๆ อย่างไม่มีแรง ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบห้องที่ไม่คุ้นตา ความรู้สึกปวดร้าวที่กัดกินทำให้เธอแทบไม่อยากขยับร่างกายมากนัก
“เธอจำได้ไหมว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น” เขาแค่อยากทบทวนความจำของแพรวา เผื่ออุบัติเหตุที่เกิดขึ้นมันส่งผลทำให้ความทรงจำเธอหายไป
แพรวาพยักหน้าแทนการตอบออกเสียง
“ขอเป็นคำพูดแทนได้ไหม” เขากังวลใจ กลัวแพรวาจะจำเรื่องอุบัติเหตุไม่ได้ เลยขอให้เธอพูดออกเสียงแทน
“จำได้…”
“ก่อนเธอจะฟื้นขึ้นมาอยู่ท
