ช่วงเวลาที่พักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล ได้เห็นมุมที่ไม่เคยเห็นของลูคัสหลายอย่างจนลืมภาพผู้ชายร้ายกาจในอดีตไปเลย เขาคอยดูแลและเฝ้าเธอไม่ห่างไปไหน ส่งเข้านอนทุกคืน คอยป้อนข้าว และช่วยประคองพาไปห้องน้ำ
ยอมรับตรงๆ ว่าหวั่นไหวกับลูคัส มีผู้ชายมาดูแลอย่างเอาใจใส่ขนาดนี้ ผู้หญิงคนไหนบ้างจะไม่หวั่นไหว
“ระ…ร้อน”
“ร้อนเหรอ”
“อือ ยังร้อนอยู่”
เขาตักข้าวต้มที่ร้อนอยู่ในถ้วยขึ้นมาเป่าใหม่ให้อุ่น ก่อนจะยื่นไปป้อนแพรวา และคอยเช็ดปากให้เวลาเธอกินเลอะ
“ยังร้อนอยู่ไหม?”
“ไม่ร้อนแล้ว แต่อันที่จริงฉันกินเองได้นะ” ลูคัสแกล้งทำหูทวนลมไม่ได้ยิน เขายังคงตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าแล้วป้อนเธอเหมือนเดิม
“นายไม่ไปทำงานเหรอ”
“ช่วงนี้พ่อเข้าไปดูแลบริษัทแทนฉันก่อน”
“หือ? ยะ…อย่าบอกนะว่านายเฝ้าฉันจนไม่ไปทำงาน”
“ถ้าฉันไม่เฝ้าเธอแล้วใครจะเฝ้า?”
ลีคัสเป็นคนอาสาดูแลงานที่บริษัทแทนลูคัสระหว่างรอแพรวารักษาตัวจนหายดี เพร
