ปัง…
ลูคัสปิดประตูเพนท์เฮาส์ลงเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน สองเท้าหยุดอยู่ที่โซนห้องนั่งเล่น สายตาคมเข้มมองแพรวาซึ่งกำลังนอนหลับ มุมปากหยักผุดรอยยิ้มเล็กๆ แล้วเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ พลางไล้มองใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงน่ารำคาญที่ตนไม่เคยสนใจ
ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่ ไม่ว่าทำอะไรก็อยากให้อยู่ในสายตาตลอดเวลา อยากรู้ทุกความเคลื่อนไหว จนบางที…อยากเก็บเธอไว้เป็นของตัวเองเพียงคนเดียว
“อื้อ~” เสียงในลำคอของแพรวาดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบา หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก รอยยิ้มประดับขึ้นมาบนใบหน้าเมื่อเห็นคนที่ตัวเองกำลังรออยู่
“กลับมาแล้วเหรอ” น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยถาม
“อืม กลับมาแล้ว”
“กลับมาตอนไหน”
“เมื่อกี้ เดี๋ยวพาไปนอนบนเตียง” เขาช้อนร่างแพรวาขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างระวัง
“ฉันจะไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวกลับมา ง่วงก็นอนก่อนเลยนะ”
แพรวาพ
