“เราถอนหมั้นกันเถอะนะ”
เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้ภายในห้องนอนถูกปกคลุมไว้ด้วยความเงียบงัน ทั้งสองคนมองหน้ากัน
อีกคนกำลังนั่งร้องไห้แสดงออกถึงความเจ็บปวดและเสียใจ ส่วนอีกคน…กลับนิ่งเฉยไม่มีปฏิกิริยาอะไร ทว่านัยน์ตาดำขลับที่เคยเย็นชาดูไร้อารมณ์ ตอนนี้กลับมีความรู้สึกบางอย่างแสดงออกมา พลอยทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบ ในที่สุดก็เป็นฝ่ายเบือนใบหน้าไปทางอื่นเสียเอง
“ฮึก ระ…เราถอนหมั้นกันเถอะนะลูคัส”
“ทำไม” เมื่อก่อนเขาเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นและมักใช้วิธีนี้มาข่มขู่แพรวาเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่พอวันหนึ่งเธอเป็นฝ่ายมาขอถอนหมั้นเอง กลับกลายเป็นว่าไม่อยากให้มันเกิดขึ้น วินาทีแรกที่ได้ยิน หัวใจแกร่งมันพลอยสั่นคลอนตามไปด้วย
เพิ่งเข้าใจคำว่า ‘เจ็บปวด’ ก็วันนี้
“ทำไมจู่ๆ ถึงอยากถอนหมั้น”
เธอหลับตาลงเพื่อจัดการกับอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ ก่อนจะเบือนใบหน้ากลับไปมองลูคัสอีกครั้ง
