พ่อลูกอ่อนอย่างภูริชอุ้มลูกชายเข้ามาหาเมียที่อยู่ใกล้ชิดสนิทสนมกับชายอื่น ซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนคืออัครวินทร์ เพื่อนสนิทที่รู้ใจเบญจมาศตอนนี้ แต่ถึงอย่างไรเขาก็แอบหึง ไม่ไว้วางใจอัครวินทร์อยู่ดี
“แอ้ แอ้”
ภูเขาพยายามจะไปหาแม่ เหมือนกีดกันผู้ชายคนอื่นนอกจากพ่อไม่ให้เข้าใกล้แม่ของตัวเอง
“คุณภูริช ผมเห็นว่าคุณชมพูไม่ค่อยสบายก็เลยพามานั่งพักเองครับ คุณคงจะไม่เข้าใจผิดพวกเราสองคนใช่ไหมครับ” อัครวินทร์รู้ดีว่าพิษรักแรงหึงของผู้ชายรุนแรงมาก โดยเฉพาะท่านประธานภูริชที่หึงของรักของหวงของเขามาก
“นายว่างมากหรือยังไงถึงได้มาช่วยเมียชาวบ้าน ทำไมถึงไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนน้องเบญล่ะ หรือว่านายไม่ได้จริงใจเบญจมาศ น้องสาวข้างบ้านของฉัน”
ใบหน้าคมสันเก็บกดอารมณ์หึงหวงเอาไว้ ถ้าไม่ติดว่าผู้ชายคนนั้นสนใจเบญจมาศ น้องสาวข้างบ้านของเขาล่ะก็ เขาไม่มีทางให้อัครวินทร์เข้าใกล้ชิดสนิทสนมกับเมียตัวเอ
