บทที่ 21
Ava part
“อื้อ~”
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจท่ามกลางห้องที่เงียบสนิทและไร้ตัวตนของคนที่ทำให้ฉันต้องนอนแหมะอยู่บนเตียงอย่างตอนนี้ ฉันจึงลองกวาดสายตามองซ้ายมองขวาตามมุมห้องต่างๆ ในห้องนอนเผื่อว่าไซเรนจะอยู่ตรงไหนสักที่หนึ่ง แต่มองหาแล้วกลับไม่เห็นวี่แววของมันเลย ฉันจึงเผลอถอนหายใจออกมาเสียงดังด้วยความรู้สึกน้อยใจที่ตื่นมาแล้วกลับไม่เจอมัน คือฉันคาดหวังกับมันมากเกินไปใช่ไหมที่คิดว่าตื่นมาแล้วจะเจอมันกำลังนอนกอดฉันอยู่
“เฮ้อ~”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
ฟึบ! ทันทีที่ฉันได้ยินเสียงไซเรนดังขึ้นฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงทันที ก่อนจะเห็นว่าร่างสูงของไซเรนเดินมาหยุดที่ประตูห้องและกำลังยืนพิงขอบประตูมองมาที่ฉันพอดี ทำให้ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมาจากเมื่อกี้เป็นกองเลยละที่เห็นว่าหมอนั้นยังอยู่ในห้องนี้ ก็ทีแรกนึกว่ามันจะเป็นแบบที่ผ่านมาซะอีกที่ชอบมาหาฉันพอสบายตัวก็มักจะหายหัวไปเลย.
