บทที่ 31
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
หลังจากที่ผมยืนมองใบหน้าของเอวาที่กำลังทำหน้ามึนงงด้วยความรู้สึกที่โคตรจะไม่อธิบายไม่ถูกกับสิ่งที่เธอแสดงให้ผมได้เห็นอยู่สักพัก ไม่นานก็มีคนเคาะประตูพอดี ผมจึงละสายตาจากเธอแล้วหันไปมองผู้มาใหม่ ก่อนจะหันกลับไปทางเอวาอีกครั้งซึ่งรอบนี้เธอแสดงอาการที่แปลกไปกว่าตอนแรกด้วยสีหน้าที่ดูกังวล...
“หมอขอตรวจคนไข้หน่อยนะครับ”
“ครับ” ผมตอบกลับคุณหมอไปพร้อมกับหลีกทางให้หมอได้เข้าไปตรวจเอวาได้สะดวก
“จากอาการภายนอกที่หมอตรวจดูคนไข้แล้วก็ปกติดีนะครับ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่เรื่องความจำตามที่ญาติได้แจ้งไว้เมื่อกี้ ในช่วงแรกๆ ที่คนไข้เพิ่งฟื้นอาจจะยังมีอการหลงๆ ลืมๆ ในระยะสั้นๆ ครับ เพราะส่วนที่โดนกระแทกมันเป็นช่วงศีรษะ แต่ถ้าถามว่าในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุมีโอกาสเสี่ยงที่คนไข้จะจำไม่ได้เลยมั้ย อันนี้ก็แล้วแต่เคสครับ แต่หมอว่าคุณเอวาริณไม่ถึงขั้นนั้น เพราะไม่ได้โดนส่วนที่น่าเป
