บทที่ 3 BAD DANGEROUS
1126 คำ
บทที่ 3
Ava part
เวลา 01.25น.
ปัง! ปัง! ปัง!
ฉันกำลังเตรียมตัวจะล้มตัวนอนลงบนเตียง ก็ต้องสะดุ้งเด้งตัวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนทุบประตูห้องจากข้างนอก
เดี๋ยวน่ะนี่มันตีหนึ่งกว่าแล้วใครมันมาพังประตูห้องฉันว่ะ แล้วคือมองไม่เห็นรึไงว่ามันมีปุ่มอ๊อดให้กดอยู่อะ ไม่ใช่ทำตัวเถื่อนทุบประตูรบกวนคนอื่นแบบนี้ อย่าให้รู้น่ะว่าเป็นใคร แม่จะด่าให้ลืมทางกลับบ้านไปเลย
ฉันเดินออกไปข้างนอกห้องนอนด้วยชุดนอนไม่ได้นอนของฉันหลังจากที่นั่งหงุดหงิดอยู่สักพักเพื่อเดินไปเปิดประตูดูว่าใครกันที่มันกล้ามาทุบประตูห้องของฉันป่านนี้...
พรึบ!!
“นาย!” ทันทีที่เปิดประตูห้อง ฉันก็เห็นไซเรนยืนอยู่หน้าประตูห้องโดยที่สภาพร่างกายมันสะบักสะบอมเสื้อผ้าหลุดลุ่ยหมดแถมหน้ามันตอนนี้ก็มีแผลตรงมุมปากกับสันจมูกที่แตกด้วยอะ นี่มันไปกัดกับใครมาเนี้ย
“แล้วนี่นายไปทำอะไรมาทำไมเนื้อตัวเละเทะอย่างนี้ห่ะ”
“หลีกออกไปดิ ยืนขวางประตูอยู่ได้”
“อ๊ะ ไอ้บ้าไซเรนนายนี่มัน...” ฉันอ้าปากด่ามันไปทันทีที่มันกล้ามาผลักฉัน แต่ก็ต้องหุบปากลงเมื่อมันหันมาทำตาดุใส่ฉันก่อนที่มันจะเดินเข้าห้องนอนไป ทำเหมือนมันเป็นเจ้าของห้อง
หลังจากที่ไซเรนเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วก็พบว่ามันกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ฉันจึงเลิกสนใจมันแล้วเดินไปล้มตัวนอนบนเตียงแทนเพราะตอนนี้ฉันง่วงนอนมาก
ไม่ให้ง่วงสิแปลกนี่มันจะเข้าตีสองอยู่แล้วน่ะ แล้วพรุ่งนี้ก็มีเรียนตอนเช้าด้วย จะตื่นทันรึเปล่ายังไม่รู้เลย วินาทีนี้ฉันจึงต้องรีบนอนยังไงละ
พรึ่บ ปัง!!
เฮือก!
ฉันสะดุ้งตกใจจนลืมตาตื่นอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำอย่างดังด้วยฝีมือของไซเรน ก็ต้องเป็นมันแล้วแหละเพราะตอนนี้ในห้องของฉันมีแค่มันกับฉันสองคนเท่านั้นจะเป็นคนอื่นนอกเหนือจากมันก็ไม่ได้เพราะมีอยู่กันแค่นี้
แล้วนี่มันเป็นอะไรมากปะ ไปอารมณ์เสียมาจากไหนถึงต้องมาลงกับข้าวของเครื่องใช้ของฉันเนี่ย...
“ลุกขึ้นมา” หะ? อะไรของมันอีกเนี้ย อยู่ ๆ ก็เดินมาสั่งให้ฉันลุกขึ้นจากเตียง คือฉันจะนอนไงแล้วนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย ฉันเลยเลือกที่จะนอนนิ่งๆ ไม่ทำตามที่มันสั่ง จนมันเอ่ยออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด...
“ฉันบอกให้ลุกขึ้นมาไงว่ะเอวา!!”
พรึ่บ
“นี่!! นายเป็นบ้าอะไรหะ อารมณ์เสียมาจากไหน ถึงมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉันอะหะ”
“แล้วอีกอย่างจะมาสั่งให้ฉันลุกทำไม ฉันจะนอนพรุ่งนี้ฉันมีเรียนเช้า!” ฉันแวดเสียงแปดสิบเดซิเบลใส่ไซเรนอย่างโมโหพร้อมกับจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง
เป็นบ้าอะไรถึงมาทำตัวประสาทเสียตอนนี้! คนจะนอนเข้าใจปะ
“หยุดมองหน้าฉันแบบนั้น แล้วลุกออกจากเตียงมาทำแผลให้ฉันก่อนเอวา” เฮอะ! ที่แท้ก็จะให้ฉันทำแผลให้ เอากับมันสิ ฉันละอยากกรี๊ดดังๆเป็นเสียงเต่าจริงๆ
คือแผลก็อยู่บนหน้าของเขาไงประเด็น
“แผลอยู่บนหน้านาย ไม่ใช่อยู่บนหน้าฉัน เพราะฉะนั้นทำเอง!” พูดจบฉันก็ล้มตัวนอนทันทีไม่คิดจะสนใจใยดีไอ้ตัวปัญหาที่ยืนมองตาดุใส่ฉัน
ตุบ!!
ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่หลับได้ไม่ถึงสามนาทีก็มีกล่องอะไรสักอย่างถูกโยนมาที่หน้าท้องของฉันอย่างแรงไง ฉันถึงจำเป็นต้องตื่น
ใช่! อย่างแรง...แรงจนฉันแอบจุกเลยด้วย ฉันจึงต้องข่มอารมณ์ตัวเองแล้วลุกขึ้นไปดูว่าเป็นกล่องอะไร ก่อนจะเห็นว่ามันเป็นกล่องทำแผลซึ่งถูกโยนมาจากคนหน้ามึนอย่างไซเรนที่กำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง...
“ถ้าอยากรีบนอน ก็รีบทำแผลให้ฉัน” เหอะ ให้ตายเถอะ มีพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนี้ฉันอยากฆ่าหมอนี้แค่ไหน
“จิ๊ น่ารำคาญ” ปากว่าตามองขวางถ้าฉันแทงหมอนี้ได้ ฉันจะแทงให้ตัวพรุนเลยคอยดู
“แล้วจะยืนเซ่ออีกนานไหมหะ! นั่งลงสิจะได้รีบๆ ทำให้เสร็จ”
พรึ่บ!
หลังจากที่ไซเรนนั่งลงบนเตียงตรงข้ามฉันแล้ว ฉันก็เริ่มเปิดกล่องยาทันที ก่อนที่จะหยิบสำลีแล้วเทน้ำเกลือล้างแผลให้มันก่อนตามด้วยเทยาลงบนสำลีแล้วนำไปชุบๆ ตามแผลบนใบหน้ามันต่ออย่างเบามือ...
“แล้วนี่นายไปมีเรื่องกับใครมา” ฉันเอ่ยถามไซเรนในขณะที่มือยังทำแผลให้มันอยู่ ทีแรกก็กะว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของมันหรอกนะแต่เพราะแผลมันเต็มหน้าขนาดนี้ก็อดไม่ได้ที่อยากรู้
“....” แต่มันกลับจ้องหน้าฉันเงียบแทนไม่ยอมปริปากพูดกับฉันที่รอคำตอบจากมัน...
เหอะ! ได้สิ...ไม่อยากตอบงั้นเหรองั้นก็เชิญทำเองละกัน
“ถ้าไม่บอกงั้นก็ทำเองละกัน”
ฉันเอามือออกจากใบหน้าของไซเรนตามปากว่า แต่มันกลับจับมือของฉันให้ทำแผลให้มันต่อ พร้อมกับจ้องหน้าฉันเหมือนเดิม
อยากให้ฉันทำแผลต่อว่างั้นเถอะ งั้นก็ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนกันหน่อย
“ถ้าอยากให้ทำต่อ ก็บอกมาก่อนว่าไปกัดกับใครมา”
“....”
“งั้นฉันจะนอนละ-...”
“ห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว เธอลืมไปแล้วรึไง” ทันทีที่มันพูดจบฉันก็ชะงักค้างไปเลยที่มันยกกฎมาพูดกับฉัน
เหอะ ก็จริงของมัน...มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขานี่ เธอจะไปยุ่งไปสนใจกับมันทำไมวะเอวา
“อืม...จริงด้วย ฉันลืมไป” ฉันพูดกับไซเรนจบก็นิ่งไปแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะทำแผลให้มันต่อให้เสร็จๆ พอทำแผลเสร็จแล้วฉันก็เก็บอุปกรณ์ต่างๆไปไว้ที่เดิมจากนั้นก็ล้มตัวนอนทันที
ใช่ ฉันนอนทันทีที่ทำทุกอย่างเสร็จเพราะ...ฉันไม่ควรก้าวก่ายเรื่องของไซเรนยังไงละ
- ผู้เขียน
