หลังจากวันนั้นก็ยังไม่มีใครมารับขนปุยไปจากฉันทั้งที่ประกาศตามหาไปทั่วทุกแห่งหน
"ไหนเธอบอกว่าหาเจ้าของเจอแล้วจะคืนมันไงไหนล่ะเจ้าของ" ผมหงุดหงิดไม่ค่อยชอบเลี้ยงสัตว์เท่าไหร่
"ยังไม่มีใครมารับเลยค่ะรบกวนรอสักนิดนะคะรับรองได้ว่ามันจะไม่เกะกะพี่แน่นอน"
"ทำตัวเป็นคนแสนดีซื่อใสรู้ไหมผู้หญิงแบบนี้แหละแรดเงียบจะตาย"
"พี่คงไปเจอผู้หญิงร้ายๆ มาสินะคะ"
"!!!!"
เด็กบ้าเดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำเก่งนะ ฉันพูดถึงภาพรวมต่างหาก
"ตั้งแต่แยกบ้านออกมาคำพูดคำจาของเธอตีฝีปากกล้ากับฉันเหลือเกิน" ผมจ้องมองในขณะที่กินข้าวต้มเพลิน "แล้วนั่น..มันคาบอะไรมาวะ"
"ตายจริง!!นั่นเข็มเข็มขัดของพี่วอม"
"_____"
"ขนปุยไม่เล่นแบบนี้สิเข้าไปในห้องนั้นได้ยังไง"
"!!!!"
เข็มขัดผมสั่งทำพิเศษรุ่นใหม่แถมราคาเหยียบหมื่นด้วยทุกเส้น ไอ้แมวบ้ามันคาบมาเล่นซะงั้น
"ไหนบอกว่าจะไม่เกะกะไง!! มันเป็นตัวปัญหาชัดๆ เธอสับคอมันแล้วต้มซุปให้ฉัน
