บ้านวอม
• หลังจากนั้นทุกอย่างก็เหมือนกับแค่ฝันไปสาวน้อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้งบนโลกที่สดใสแต่สภาพจิตใจย่ำแย่เหลือคณา•
"ฮึก ทำไม..ฮื้อ ทำไมยังไม่ตาย" ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับสะอื้นร้องไห้เหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบหนักจัง ! แล้วผู้ชายที่อุ้มฉันเขาหายไปไหน..
แกร๊ก
"ฟื้นเเล้วเหรอ.." น้ำเสียงเคร่งขรึมเดิมเลยถาม "นึกว่าตายห่าไปซะแล้ว"
"____"
"รีบกินข้าวแล้วก็กินยาพักผ่อนซะยังไม่ต้องไปเรียน"
"หนูกลับมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ"
"จะถามให้ได้อะไรขึ้นมาฉันสั่งยังไงก็ไปทำตามซะ"
ผมนั่งจิบกาแฟอยู่ตรงโซฟาเปิดทีวีแอลอีดีจอใหญ่ก่อนที่สักพักเด็กบ้าจะหอบร่างที่บอบช้ำออกมาถาม
"คุณวอมสั่งให้เฟื่องฟ้ากลับเหรอคะ.." จูๆ เสียงเฟื่องฟ้าก็กระแทกฝีเท้าเดินเข้ามา "เฟื่องฟ้าไม่กลับจะอยู่ที่นี่"
"อย่าทำให้ฉันต้องรำคาญใจรีบเก็บข้าวของเดี๋ยวคนขับรถจะมารับ"
"ทำไมคะหรือเพราะอีนี่! ถ้าคุณรักหรือชอบมันแล้วจะยอมรับให้ฉันเข้าไปบำ
