หลายวันผ่านไป
โรงพยาบาลจิตเวช
"ไหนพี่ว่าจะพาหนูกลับมาอยู่บ้านของเราแล้วที่นี้ที่ไหนคะ" เสียงแจ้วแจ้วถามนั่นก็คือมิกิ "หรือเรากำลังจะสร้างบ้านใหม่"
"ฉันพามาเพื่อจะพบใครบางคน"
"พยานรักของเราสองคนเหรอคะ อิอิ"
"เข้าไปเธอก็รู้เองนั่นแหละ"
ห้องพิเศษ
"กริ๊ดดดด!! พี่วอมช่วยด้วยปล่อยนะ"
เขาหลอกล่อจนเธอติดกับดักหลังจากที่ไปรับตัวมาจากบ้านเพราะนัดแนะเพื่อนเอาไว้
"ลุงของกูบอกว่าเท่าที่ทราบข่าวอาการของมิกิเลยเถิดไปไกลอาจจะขึ้นให้การในชั้นศาลไม่ได้ในคดีนี้" ซีพูดกับวอม
"แล้วมีโอกาสโอหายไหม"
"มีสิอย่าเพิ่งท้อ"
"ดีจังนะที่มึงเรียนเกี่ยวกับจิตแพทย์ไม่อย่างนั้นกูคงไม่รู้ว่าเรื่องราวจะเป็นแบบไหน"
"ไม่เป็นไรก็เราเพื่อนกัน"
ลานจอดรถ
"กูฝากมิกิด้วยนะถ้ามีอะไรขาดเหลือติดต่อกูได้ตลอดเวลาขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมลุงผอ.ของมึงกูรีบว่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวกูฝากบอกลุงให้"
"กูไปก่อนนะ"
ผมโบกมือลาเพื่อนแ
