"วันนี้พี่ไม่ไปดูแลโรงแรมอีกสาขาเหรอ" น้ำเสียงของฉันสั่นเครือเอ่ยถาม
"ยังเลยคิดถึงเธอเลยแวะมาหาก่อน"
"อื้อออ ย..หยุดก่อนนะคะ"
"ทำไมล่ะนมเธออร่อยจะตาย"
ผมพูดพลางส่งสายตาหล่อเหลาให้ แม้ตอนนี้จะผ่านมาเกือบปีหลังจากที่เราแต่งงานกันแต่ใบหน้าหวานก็ยังคงสวยงามไม่เปลี่ยนเเปลงจนผมทนไม่ไหวต้องละเลงลิ้นวนเลียรอบจุกนมสีชมพูเนื้อเปียกชุ่มน้ำลาย
"อ๊าส์ เดี๋ยวลูกตื่น"
"โมจิเป็นเด็กเลี้ยงง่ายหลับแล้วไม่ตื่นหรอก"
"แต่นี่มันกลางวันอยู่นะคะ อ๊ะ"
"เห็นสัดส่วนเธอชัดเร้าใจจะตาย"
แกร๊ก
"ป๊าหิวหยอ.."
"!!!!"
"!!!!"
เด็กน้อยถือตุ๊กตาเดินออกมาเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อกำลังก้มหน้าก้มตาดูดดุนยอดอกของแม่จึงถามอย่างไร้เดียงสา
"คุมพ่อโตแล้วควรกินนมขวดแบบโมจินะคะ"
คิ้วบางขมวดไม่พอใจใบหน้าจิ้มลิ้มชี้นิ้วสั่งก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกันแทบไม่ทัน
"พะ พอดีพ่อหิวเพราะแม่ยังไม่ได้ทำกับข้าวไง" ฉันลุกลี้ลุกลนรีบตอบกลับล
