“สวัสดีค่ะ...โทษทีนะคะที่เข้ามาขัดจังหวะ อัญแค่จะมาชวนแฟนอัญไปทานมื้อเที่ยงน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าเสร็จธุระกันรึยัง?”
หญิงสาวใบหน้าเย้ายวนถามออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทว่าแววตาคู่นั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ เช่นกันโดยผู้ตั้งคำถามอาจไม่รู้ว่าเสียงของเธอที่บาดทะลุเข้าไปในโสตประสาทของผู้ฟังกำลังจะทำให้ผู้ที่ได้สดับเบื้องหน้าแทบล้มทั้งยืน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ...”
ปรายฟ้าแข็งใจตอบและแสดงความเข้มแข็งออกมาด้วยการเชิดหน้าประสานสายตากับเจ้าของนัยน์ตาเข้มที่บัดนี้ขุ่นคลั่กราวกำลังเก็บเชื้อระเบิดรอการปะทุซ้ำ การมาของอัญชิสาอาจทำให้เขาตกใจบ้างแต่ก็ไม่เท่าความคั่งแค้นที่สุมอยู่แน่นอกต่อความอวดดีของหญิงสาวตรงหน้า เขารู้ว่าปรายฟ้าใช่แต่จะพูดประชดประชันเพราะชายหนุ่มเคยเห็นความดื้อรั้นดึงดันของผู้หญิงที่ไม่เคยมีใครรู้ว่าเป็น เมีย ของเขามาก่อนหน้า
“เชิญพวกคุณตามสบาย...เพรา
