“สองค่ะ...คุณเอกวิน” จิดาภาชูนิ้วให้ดูยืนยันคำพูดก่อนจะเบ้ปากเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นยากจะเข้าใจ
“แปลกมากเลยค่ะ...เมื่อครู่มีผู้หญิงที่...สวยมากมาขอพบบอส”
“ใครน่ะ จีน”
“คุณปรายฟ้า นิรกิจจากร ลูกสาวของคุณ นรา เจ้าของ ดิ เอเมอรัล ไงคะ”
คราวนี้คิ้วของชายวัยกลางคนขมวดมุ่นแทบจะผูกเป็นโบว์ได้ขณะเหลือบสายตาคู่คมไปยังบานประตูห้องเบื้องหลังเลขาสาวที่ยังปิดสนิท อะไรบางอย่างเริ่มผุดพรายขึ้นในใจของเอกวิน บางอย่างที่ทำให้เขาเริ่มไม่สบายใจขึ้นมาตะหงิด ๆ
“นายย้ง...คุณปรายทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ลงมาทานข้าว?”
นราถามคนขับรถซึ่งยืนเอามือประสานไว้เบื้องหน้าอย่างสงบเสงี่ยมอยู่ใกล้ ๆ ขณะแม่บ้านบรรจงตักข้าวใส่จานกระเบื้องเนื้อดีซึ่งสำรับมากมายถูกจัดวางพรั่งพร้อมบนโต๊ะอาหารภายในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์อันโอ่อ่าหลังอาทิตย์ลับฟ้าไปนานแล้ว
“คุณปรายคงยังอยู่บนห้องล่ะครับ ผมยังไม่เห็นออกมาเลยตั้งแต่ตอนบ่าย”
ชายวั
