คนตัวโตบังคับร่างเล็กอีกครั้งด้วยการยึดไหล่บางทั้งสองก่อนโน้มใบหน้าคมคายลงไปหาเพื่อมอบสัมผัสปลายลิ้นอุ่นแทรกซอนล้ำลึกในเรียวปากอิ่มด้วยการเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง ความหวาดกลัวสลายไปหมดกับรสจุมพิตที่ผู้เป็นสามีเพียรแสดงให้เธอรู้ลึกซึ้งดังคำกล่าวแสนเว้าวอนของเขา หากแต่เมื่อใบหน้าคร้ามคมกำลังจะเลื่อนออกลิ้นสาวกลับตวัดรัดรึงในริมฝีปากหนาได้รูปไม่ยอมให้เขาถอยห่างด้วยการยึดคอเสื้อจากมือเรียวบางอย่างต้องการจะตรึงเขาไว้
“ปราย...ผมลืมบอกอัญชิสา” เขมราชเอ่ยเสียงแผ่วขณะเรียวปากหนาไล้โลมอยู่บนกลีบปากสีชมพูอิ่มราวสัมผัสละมุนนั้นยังไม่พอแก่ความต้องการ
“คุณอยากบอกอะไรผู้หญิงคนนั้นอีกล่ะคะ เขม”
“ผมไม่ได้บอกอัญชิสา..ว่าเมียผมขี้หึงที่สุดในโลก”
“ผู้หญิงคนไหนก็ไม่ชอบให้คนที่ตัวเองรักไปมีผู้หญิงคนอื่นหรอกค่ะ อัญชิสาเขาก็หึงปราย ก็คุณกับเขาเคยรักกันนี่คะ”
“พูดไปพูดมาก็จะวนกลับมาที่เดิม ถ้าอย่างนั้
