ซีรีส์ลุงเสือ

9

ครามก้มลงไปดูดอกสาว หัวนมสีหวานทำให้เขาเม้มหนักๆ เธอนิ่วหน้า เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเจ็บหรือความเสียวกันแน่ แต่ชายหนุ่มสรุปไปว่าเธอคงชอบ

ไม่ตื่นก็ไม่ตื่น เขาไม่แยแสอยู่แล้ว ถ้าพรุ่งนี้เธอเรียกร้องเขาค่อยเอาเงินฟาดหัวเธอไปสักก้อน ขี้คร้านจะหุบปากฉับไม่หือไม่อือ ดีไม่ดีเขาอาจจะได้กินเธอไปอีกนานจนกว่าจะเบื่อและให้เงินไปอีกก้อน ให้เธอออกไปจากชีวิต ถ้าเธอไปเอง มารดาเขาก็จนหนทางจะบังคับอะไรอีก

ปากร้อนร้ายของครามลามเลียไปทั่วหน้าท้องเนียนละเอียด เธอครางอืออาเขาแวะกัดสะดือบุ๋มของเธอเบาๆ ร่างน้อยบิดส่ายไปมา เขาใช้มือแหวกขาเพรียวของเธอออกจนมองเห็นสวนดอกไม้หอมกรุ่นที่ส่งกลิ่นหอมจรุงจิตชวนให้หมู่ภมรอยากโบนบินเข้าไปดูดกินน้ำหวานจากเกสรดอกไม้

เขาแหวกขาของเธอออกจนกว้างขึ้น เธอครางอืออากำลังจะพลิกกายหนี เขาตะปบมือกับขาเพรียวเอาไว้ มองกลีบดอกไม้ที่ยังปิดสนิทไม่วางตา

นิ้วแกร่งเลื่อนไปเขี่ยติ่งไตสวาทเบาๆ แย้มกลีบสวยแดงฉ่ำออกจากกัน เขาไม่รอช้าที่จะเสียดสีความเป็นชายที่แข็งคึกเข้าไปกับกลีบสวาทของเธอ

ครามครางเบาๆ เมื่อกลีบสาวกำลังอ้าอมดูดรัดแก่นกายของเขาเข้าไปภายใน เธอนิ่วหน้าเริ่มดิ้นหนี เขารั้งสะโพกกลมกลึงเอาไว้ ส่งเสียงปลอบโยนเบาๆ

“ชูวว์...”

เธอปรือตาดันอกกว้างของเขา ขมวดคิ้วมึนงงร้องประท้วงหนักขึ้น ริมฝีปากน้อยโดนปากร้อนรุ่มบดจูบปิดเสียงครางประท้วงนั้นเสีย

ครามฝังกายเข้าไปในซอกกายฉ่ำหวานอย่างไม่เร่งรีบ เขานิ่วหน้าด้วยความเจ็บเสียวไม่แพ้เธอเพราะช่องทางรักคับแคบที่บีบรัดเนื้อกายของเขาจนแทบขยับเขยื้อนไม่ได้

“อื้อ...”

เธอบิดกายต่อต้านร้องครางหลังจากเขาปลดปล่อยริมฝีปากน้อยๆ เป็นอิสระ ก่อนที่ปากร้อนจะบดจูบลงไปใหม่

เขาเริ่มขยับและนิ่วหน้าร้องครางให้กับความเสียวซ่านที่บีบรัดตัวตนของเขาทุกทิศทาง

มือหนาต้องกระชับสะโพกผายเอาไว้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้เธอส่ายหนี ก่อนที่เขาจะฝังกายเร่งเร้าบดเบียดความเป็นชายแข็งคึกเข้าไปจนถึงปลายทางฝัน

ครามพลิกกายลงจากร่างน้อยที่หวีดร้องอยู่ในลำคอก่อนที่จะหลับไปอีกครั้ง

เขาพลิกร่างมานอนตะแคงมองเธอก่อนจะตบแก้มสาวเบาๆ เธอไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เขานอนมองเธอก่อนจะหลับไปด้วยความเพลียและความง่วง

รุ่งเช้าของวันใหม่เพียงดาราตื่นมาด้วยความง่วง งุนพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างรุนแรง

เธอพลิกกายมาอีกด้านก่อนจะตาโตเมื่อเจอเข้ากับสายตามดุเข้มที่แสนคุ้นเคย หญิงสาวรีบหลับตาลงในทันที เธอส่ายหน้าไปมากับหมอนใบโต

เพียงดาราบอกตัวเองว่าเธอต้องฝันร้ายแน่ๆ ที่เจอเจ้านายหน้าโหดอยู่บนเตียงในตอนเช้าแบบนี้

แล้วทำไมเธอถึงได้ปวดหัวจนแทบระเบิดแบบนี้นะ อาจเพราะแอลกอฮอล์เมื่อคืนทำพิษแน่ๆ เธอเป็นพวกคออ่อนเมาง่ายเพราะไม่ใช่คนนิยมเครื่องดื่มมึนเมาพวกนั้น

แต่เดี๋ยวนะ!!!

เมื่อคืนเธอดื่มๆ แล้วเมา แล้วใครพาเธอไปส่งบ้านกันล่ะ

ไม่มีแม่ ไม่มีน้องมารับ มาเปิดประตูให้เข้าบ้าน

หรือว่า!!!

เพียงดารารีบลืมตาอีกครั้ง เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อค้นพบว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป แต่เธอนอนอยู่บนเตียงในห้องคนอื่น

และคนอื่นก็คือเจ้านายจอมโหดของเธอนั่นเอง

จะไม่ให้เรียกเจ้านายจอมโหดได้อย่างไรกันเล่าก็ในเมื่อเขาชอบหาเรื่องใช้แรงงานเธอหนักหน่วงทุกวัน

ไม่แกล้งก็เหมือนแกล้ง เธอไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเจ็บแค้นเคืองโกรธอะไรเธอนักหนา

เพียงดารากะพริบตาปริบๆ ก่อนที่เธอจะตาโตพลิกกายไปอีกด้านเพื่อจะกลิ้งลงจากเตียง

แต่การลงจากเตียงของเธอในครั้งนี้มันไม่เหมือนในทุกๆ วัน

“โอ๊ย!!!”

เพียงดาราร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เมื่อค้นพบว่าร่างกายของเธอเปลือยเปล่า หญิงสาวรีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่ด้วยมืออันสั่นเทา เธอก้มงุดไม่กล้ามองสบตาคนบนเตียง

ครามหรี่ตามอง เขากอดอกคิดในใจว่าเดี๋ยวเธอก็ต้องร้องไห้ฟูมฟายเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ

เพียงดารารีบคว้ากระเป๋าใบเล็กของตัวเองที่ตกพื้นแล้วลุกขึ้น ใบหน้าสวยหวานเหยเกเมื่อค้นพบได้ว่ากลางกายของเธอเจ็บแปลบอย่างที่สุด

เป็นครามเองที่อึ้งและงุนงงก่อนที่ร่างเล็กผมยุ่งจะหนีออกจากห้องเขาก็รั้งเธอเอาไว้ด้วยคำพูดห้วนกระด้าง

“นี่คุณ! จะไปไหน”

เธอชะงักหันไปมองเขา หน้าแดงก่ำ พอเขาเดินมาใกล้เธอก็ถอยหนี ยังดีนะที่เขาเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งกันอุจาดตา ไม่อย่างนั้นเธอคงได้วิ่งหนีออกไปจากห้องของเขานานแล้ว

“ฉันจะกลับบ้านค่ะ”

คนซื่อๆ เอ่ยตอบออกไปแบบไร้จริตมารยา นั่นทำให้เจ้าของห้องหรี่ตามอง เขาคาดผิดคิดว่าเธอจะโวยวาย แต่คิดได้ว่าเธอคงไปโวยวายเอากลับมารดาของเขาแน่เพื่อเรียกร้องให้รับผิดชอบ เขาเลยต้องชิงพูดตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม

“เอาละ ไหนๆ เมื่อคืนเราก็เมามันกันมากพอแล้วดังนั้นนี่ถือว่าเป็นค่าเสียหายที่คุณเสียจิ้นให้ผมก็แล้วกัน”

เขาเดินไปหยิบเช็กมาเซ็น ก่อนจะยื่นให้ เธอไม่รับเขาเลยยัดใส่มือให้เธอ

เพียงดารารู้สึกหน้าชาเหมือนโดนตบหน้าอย่างรุนแรง

“เงินก็เหมือนขนมหวาน เอาไปเถอะถือว่าเป็นค่าสึกเหรอ”

ครามมองร่างน้อยที่เดินสะโหลสะเหลออกจากห้องไปอย่างงุนงงอีกครั้ง ก่อนจะเหยียดปากคิดในใจว่า เธอคงพอใจกับเงินที่เขาให้เลยไม่โวยวายยอมเดินออกไปง่ายๆ

เธอออกมาจากห้องก็ปาเช็กเงินสดของเขาทิ้งไว้ตรงนั้นก่อนจะเดินลากขาออกไปจากคอนโดฯ ของเขา ไม่สนใจดูด้วยซ้ำว่าจำนวนเงินนั้นมันเท่าไหร่กัน

เพียงดาราโทรไปหาน้องสาว โกหกอีกฝ่ายคำโตว่าเมื่อคืนไปงานเลี้ยงแล้วดึกเลยนอนค้างหอเพื่อนที่ทำงาน แล้วแบตฯ ก็หมดเธอเลยไม่ได้โทรหาเพราะดึกมากแล้ว

“พิมพ์กับคุณแม่เป็นห่วงพี่เพียงมากนะคะ โล่งไปที คิดว่าถ้ายังติดต่อไม่ได้จะไปแจ้งความว่าพี่หายไป”

“ไม่ต้องหรอกจ้ะ พี่ปลอดภัยดีไม่ได้เป็นอะไร”

เพียงดาราอยู่คุยกับน้องสาวอีกครู่ใหญ่ก็วางสาย เธอคิดอะไรขึ้นมาได้ก็เลยแวะร้านยา

พอไปถึงร้านยานี่สิ เธออึกอักอ้ำอึ้งจนพูดไม่ออก

เอาไงดี เธอหน้าแดงตัวชา ไม่กล้าเอ่ยปาก

“รับยาอะไรดีคะ”

เภสัชกรเอ่ยถาม สีหน้าสงสัยเมื่อเห็นลูกค้ายืนอึกอักอยู่ตรงหน้า

เพียงดารากำถุงยาคุมฉุกเฉินในมือแน่น เธอมองมันเหมือนเห็นสิ่งแปลกประหลาด

เธอยังมึนๆ อึ้งๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่จะโวยวายให้เจ้านายปากร้ายใจร้ายรับผิดชอบเธอไม่กล้าหรอก พูดออกไปจะโดนเขาหัวเราะเยาะเอาน่ะสิ เธอเมาเอง ถือว่าไม่รักษาตัวเอง จะไปโวยวายให้เขารับผิดชอบได้อย่างไรกัน

หญิงสาวถอนใจเบาๆ เธอคงไม่กล้าไปทำงานที่นั่นอีก แต่เธอก็ไม่มีงานอื่นสำรองด้วยสิ เงินเดือนก็ยังไม่ได้ เธอรู้สึกปวดหัวกับสิ่งที่กำลังตัดสินใจ

เพียงดารานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเย็น ก่อนจะกลับบ้าน หญิงสาวจัดการยื่นใบลาออกโดยฝากเพื่อนร่วมงานไปยื่นให้เจ้านายของเธอ

เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาและไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วย ผู้ชายที่ชอบดูถูกผู้หญิงแบบนั้นไม่ควรเข้าใกล้เป็นที่สุดและเพื่อไม่ให้มารดาและน้องสาวสงสัย รุ่งเช้าเธอจึงออกจากบ้าน ทำเหมือนไปทำงานดังเช่นทุกวัน แม้ใจจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงมารดาและน้องสาวก็ต้องรู้ในสักวัน แต่เธอก็จะยังไม่บอกท่านตอนนี้ รอให้เธอได้งานใหม่ก่อน

ครามมองใบลาออกของเลขาสาวตรงหน้าอย่างงุนงง เขาไม่คิดว่าเธอจะลาออกหรือนี่คือแผน

ไหนจะเช็กที่เขาให้อีก เธอปามันทิ้งไว้หน้าห้อง

กล้ามากนะเพียงดารา!!!

เธอคิดจะให้เขาไปง้อละสิ ไม่มีทางเสียหรอก

แม้จะคิดเช่นนั้นแต่เขาก็ไม่ยอมจรดปากกาลงไปบนกระดาษจนแล้วจนรอด