#เวย์
09.25 น.
"ชิบ!"
ผมทิ้งหัวลงกับหมอนทันทีพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นจับที่หัวตัวเองเมื่อรู้สึกว่ามันปวดมากๆ เชี้ย! เกิดมาไม่เคยแฮงค์ขนาดนี้เลยว่ะ ผมนอนไปกับเตียงของตัวเองนิ่งๆ พร้อมกับมองเพดานห้องตัวเองด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนที่ผมจะค่อยๆ หลับตาลงพร้อมกับนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้
"หึ...แค่ฝันเหรอวะ?"
ผมเค้นหัวเราะตัวเองเสียงดังลั่นห้องเหมือนคนบ้าพร้อมกับยกมือปิดใบหน้าตัวเองไว้แน่น เมื่อเสียงหัวเราะของตัวเองมันเริ่มเบาลงเรื่อยๆ จนกลายเป็นเงียบผมเม้มปากแน่นพร้อมกับกำมือตัวเองไว้เมื่อภาพความฝันเมื่อคืนมันกำลังฉายซ้ำไปซ้ำมาภาพของเคสยังคิดตราตรึงในสมองผมหรือผมกำลังจะตายเพราะความคิดถึงวะ?
"เธอไม่คิดถึงฉันบ้างรึไงวะ!!!"
พรึ่บ!!
ผมเบิกตาขึ้นมองภาพตรงหน้าทันทีที่รู้สึกถึงแรงทับจากด้านบน ตาผมเบิกกว้างมากกว่าเดิมเมื่อผมเห็นว่าใครที่กำลังคร่อมทับผมอยู่...เธอคือคนที่ผมกำ
