12/02/20xx
09.12 น.
#เวย์
ตุบ พรึ่บ!
ผมลุกขึ้นมองไปพื้นที่ว่างข้างๆเตียงของตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วเมื่อคนที่นอนข้างๆผมทั้งคืนตอนนี้กลับไม่อยู่ ผมมองไปรอบๆห้องอย่างนึกห่วงพร้อมกับเดินไปดูที่ห้องน้ำแต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า
"เคส!"
ผมเปลี่ยนจากเดินวนไปรอบๆห้องเป็นเรียกชื่อแต่ก็ยังคงพบแต่ความเงียบเช่นเคย ผมเอื้อมมือขึ้นขยี้ผมตัวเองแรงๆพร้อมกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง...ให้ตายเธอหนีผมหรอว่ะ?
ติ๊ดๆๆ
ผมเหลือบไปมองโทรศัพท์ตัวเองที่ดังขึ้นนิ่งๆก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะกดรับอย่างหน่ายๆ
"ไง"
(ไงบ้าไงบออะไรของคุณครับคุณเวย์?) เสียงที่ดูหงุดหงิดส่งมาตามสาย ผมหัวเราะในลำคอเบาๆพร้อมกับเดินออกมานอกระเบียง
"แล้วจะให้ผมทักว่า อ้าวไงไอ้สัสมึงโทรมาทำไหมว่ะวันนี้วันหยุดกูนะครับไอ้ผู้จัดการหน้าเ**ยก...ว่างั้น?" ผมตอบกลับเสียงกวน
(โห...ตอบขนาดนี้เตะปากผมเลยดีไหมครับ?)
"ให้ผมกลับไปก่อน เด
